خلاصه کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی ( نویسنده میلان کوندرا )

خلاصه کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی اثر میلان کوندرا، دعوتی است به سفری عمیق به درون پیچیدگی های وجود انسان. این رمان بی نظیر، با داستانی پرکشش و شخصیت هایی که هر کدام نمادی از یک جنبه از هستی هستند، مفاهیم فلسفی سنگین و سبکی را به چالش می کشد و دریچه ای نو به نگاه ما به زندگی باز می کند. کمتر کتابی پیدا می شود که مثل «سبکی تحمل ناپذیر هستی» اینقدر فکر آدم را درگیر خودش کند. این شاهکار میلان کوندرا، فقط یک داستان عاشقانه یا سیاسی نیست؛ یک تلاقی شگفت انگیز از فلسفه، روانشناسی و تاریخ است که خواننده را وادار به تأمل درباره هر انتخاب، هر خیانت و هر لحظه از زندگی اش می کند. وقتی از این کتاب حرف می زنیم، خیلی ها یاد اسم «بار هستی» می افتند که از ترجمه های معروف و قدیمی ترشه. این دوگانگی نام هم خودش یک جورهایی نشان دهنده همون دوگانگی مرکزی کتابه: آیا زندگی بار سنگینیه یا یک سبکی غیرقابل تحمل؟ با ما همراه باشید تا این سفر فکری جذاب رو با هم شروع کنیم و ببینیم کوندرا چطور این مفاهیم عمیق رو توی دل یک روایت پر از فراز و نشیب جا داده. قول می دیم بعد از این، نگاهمون به زندگی کمی فرق کنه.

قبل از اینکه عمیق تر وارد ماجرا بشیم، یادتون باشه که این متن شامل جزئیات داستانه و ممکنه بخش هایی از اتفاقات رو لو بده. پس اگر هنوز کتاب رو نخوندید و دوست دارید هیجان کشف رو از دست ندید، این هشدار رو جدی بگیرید.

بستر تاریخی: بهار پراگ و سایه سنگین کمونیسم

کتاب «سبکی تحمل ناپذیر هستی» در یک دوره تاریخی پر از تحولات و التهاب در چکسلواکی اتفاق می افتد. بستر اصلی داستان به بهار پراگ برمی گردد؛ سال ۱۹۶۸ که چکسلواکی نفس آزادی را کشید، اما طولی نکشید که این نفس در گلوی حمله نیروهای شوروی و پیمان ورشو خفه شد. این اتفاق، نه فقط تاریخ یک کشور، که زندگی تک تک آدم ها را زیر و رو کرد.

فکرش را بکنید، یک روز صبح بیدار می شید و می بینید تانک ها توی شهر هستند و آزادی های کوچکی که تازه به دست آورده بودید، دود شده و رفته هوا. کوندرا خیلی ماهرانه این فضا را وارد رمانش می کند. این اتفاقات سیاسی، فقط یک پس زمینه نیستند؛ بلکه مثل یک کاتالیزور عمل می کنند و تصمیمات شخصیت ها، روابطشون و حتی سرنوشت نهایی شون رو تحت تاثیر قرار می دن. از دست دادن شغل، مهاجرت اجباری، فشار دائمی کمونیسم و ترس از آینده، همه و همه توی تار و پود داستان تنیده شده اند و «تحلیل کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» بدون درک این بستر تاریخی، یک چیزی کم دارد. اینجاست که می فهمیم چقدر اتفاقات بیرونی می تونن روی درونی ترین لایه های وجود ما اثر بذارن و مفهوم «فلسفه سبکی تحمل ناپذیر هستی» رو ملموس تر کنن.

شخصیت های اصلی: چهار سوی مواجهه با هستی

در مرکز «داستان سبکی تحمل ناپذیر هستی»، چهار شخصیت اصلی داریم که هر کدوم از یه زاویه متفاوت با مفاهیم سنگینی و سبکی زندگی درگیرند. این شخصیت ها مثل پازل، کنار هم معنا پیدا می کنند و به ما کمک می کنند تا جهان بینی کوندرا رو بهتر بفهمیم.

توما: جراح عاشق سبکی و درگیر سنگینی عشق

توما یک جراح مغز موفقه که زندگی رو خیلی سبک می گیره. به خصوص در مورد روابطش با زن ها. اون معتقده عشق و رابطه جنسی دو چیز کاملاً جدا از هم هستند و هیچ تعهدی نباید جلوی آزادیش رو بگیره. برای اون، زن بارگی یک نوع رهایی از بار هستی و تعهداتشه. اما ورود ترزا به زندگیش، همه چیز رو به هم می ریزه. عشق ترزا مثل یک وزنه سنگین، به سبکی بی خیالی توما گره می خوره و اون رو بین تمایلش به آزادی و کشش عمیقش به ترزا، آویزان می کنه. توما مدام بین این دو قطب در نوسانه: سبکی روابط جنسی بدون تعهد و سنگینی عشق واقعی که با خودش مسئولیت و درد میاره. این جدال درونی توما، یکی از محورهای اصلی خلاصه کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی است.

ترزا: عکاس حساس و بار سنگین وفاداری

ترزا، دختری که از یک خانواده معمولی می آد، با تمام وجودش دنبال عشق و وفاداریه. اون از سبکی خیانت توما رنج می بره، اما نمی تونه رهاش کنه. ترزا نماد سنگینی در این رمانه؛ سنگینی عشق، تعهد، اضطراب و درد. اون از بدنش خجالت می کشه، شاید به خاطر گذشته و مادرش که هیچ احترامی برای حریم خصوصی قائل نبود. ترزا دنبال یک عشق خالص و روحانی می گرده، چیزی که اون رو از شرم و اضطرابش رها کنه. وفاداری برای ترزا مثل یک سنگین باری عزیز و در عین حال دردناکه که اون رو به توما وصل می کنه.

سابینا: نقاش آرمان گرا و تجسم سبکی مطلق

سابینا دوست و معشوقه توما، یک هنرمند نقاش و به معنی واقعی کلمه، تجسم سبکیه. اون از هر نوع قید و بندی فرار می کنه، حتی از وفاداری به آدم ها، به هنر یا به یک آرمان سیاسی. سابینا خیانت رو زیباترین شکل رهایی و راهی برای کشف خودش می دونه. برای اون، زندگی یک آزمایش مداوم از شکستن قواعد و رفتن به سمت نامعلومه. سابینا به پراگ و شوروی خیانت می کنه، به فرانز خیانت می کنه، و حتی به نوعی به خودش هم خیانت می کنه. اما این خیانت ها برای اون، نه گناه، بلکه راهی برای حفظ اصالته. شخصیت سابینا نقش مهمی در بحث «خیانت در سبکی تحمل ناپذیر هستی» داره.

فرانز: استاد دانشگاه و نماینده سنگینی آرمان ها

فرانز، یک استاد دانشگاه ایده آل گرا و نماینده سنگینی آرمان ها، وفاداری و تلاش برای یک معنای مطلق در زندگیه. اون که از زندگی زناشویی معمولی و بدون هیجانش خسته شده، جذب سابینا، این زن مرموز و رها، می شه. فرانز نماد اون دست از آدم هاست که دنبال یک معنای بزرگ تر توی زندگی می گردن، دنبال یک هدف که بهشون سنگینی و ارزش بده. وفاداری برای اون یک اصله و وقتی سابینا ترکش می کنه، دنیای آرمانیش از هم می پاشه. داستان فرانز با سابینا و رویاهای برباد رفته اش، جنبه دیگه ای از «فلسفه سبکی تحمل ناپذیر هستی» رو نشون می ده.

کارنین: سگ توما و ترزا و نماد عشق بی قید و شرط

شاید عجیب به نظر برسه، اما کارنین، سگ توما و ترزا، یکی از مهم ترین و فلسفی ترین شخصیت های سبکی تحمل ناپذیر هستی است. کارنین نمادی از عشق بی قید و شرط، معصومیت و سادگیه. در دنیای پر از پیچیدگی و دوگانگی انسان ها، عشق کارنین خالص و بدون انتظاره. حضور کارنین به خصوص در بخش های پایانی کتاب، به ما یادآوری می کنه که شاید بار واقعی و بی غل و غش هستی، همین عشق ساده و بی پیرایه باشه که در روابط انسانی کمتر پیدا می شه. نقش کارنین در روشن کردن مفهوم سبکی یا سنگینی روابط انسانی، بسیار پررنگه و اون رو به یکی از جذاب ترین بخش های «معرفی کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» تبدیل می کنه.

خلاصه داستان: روایت پیچیده عشق، خیانت و فلسفه

داستان «سبکی تحمل ناپذیر هستی» خطی و ساده نیست. کوندرا خیلی هوشمندانه بین زمان های مختلف و دیدگاه های شخصیت ها حرکت می کنه و یک روایت چندوجهی رو می سازه.

آغاز یک رابطه نامتعارف: توما و ترزا

همه چیز با آشنایی توما، جراح زن باره پراگی، و ترزا، پیشخدمت شهرستانی، شروع می شه. توما که به سبکی در روابطش عادت کرده، ناگهان با سنگینی عشق ترزا مواجه می شه. ترزا، دختری که دنبال یک عشق روحانی و بدون شرطه، توما رو مثل شاهزاده رویاهاش می بینه. اون به پراگ میاد و با توما زندگی می کنه. اما سبکی توما در روابطش با زن های دیگه، رنج و اضطراب عمیقی رو برای ترزا به وجود می آره. ترزا در نهایت تصمیم می گیره با توما ازدواج کنه و این آغاز جدال بین سبکی و سنگینی در زندگی اون هاست.

مثلث عشق و خیانت: سابینا وارد می شود

با ورود سابینا، نقاش رها و معشوقه قدیمی توما، مثلث عشقی پیچیده ای شکل می گیره. سابینا به عنوان نماد سبکی مطلق، هم به توما نزدیکه و هم با خیانت هایش، تعاریف سنتی از عشق رو به چالش می کشه. ترزا از روابط توما با سابینا و دیگر زنان آگاهه، اما به دلیل عشقی که به توما داره، این درد رو تحمل می کنه. اینجاست که مفهوم «خیانت در سبکی تحمل ناپذیر هستی» ابعاد مختلفی پیدا می کنه.

فرانز و سابینا: کشمکش آرمان ها

سابینا بعد از مدتی پراگ رو ترک می کنه و به ژنو می ره. اونجا با فرانز آشنا می شه. فرانز که یک استاد دانشگاه متأهل و ایده آل گراست، جذب سبکی و رهایی سابینا می شه. رابطه اون ها کشمکش بین سنگینی آرمان ها و وفاداری فرانز و سبکی بی بندوباری و میل به خیانت سابیناست. سابینا در نهایت فرانز رو هم ترک می کنه و اون رو با دنیایی از سوال و پوچی تنها می ذاره.

هجرت و بازگشت: تبعات سیاسی و شخصی

همزمان با این روابط شخصی، اتفاقات سیاسی بهار پراگ و حمله شوروی رخ می ده. توما که قبلاً مقالاتی علیه کمونیسم نوشته، شغلش رو از دست می ده و مجبور می شه پراگ رو ترک کنه. اون و ترزا به سوئیس مهاجرت می کنند، اما ترزا نمی تونه خودش رو با اونجا وفق بده. اون احساس می کنه توما هنوز به سبکی گذشته اش برگشته و ترزا همچنان بار هستی عشقش رو به دوش می کشه. در نهایت ترزا تصمیم می گیره به پراگ برگرده و توما هم به خاطر عشقش به ترزا، به دنبالش می آد، با این ریسک که دیگه هیچ وقت نمی تونه شغل قبلیش رو پس بگیره.

زندگی روستایی و آرامش ظاهری

پس از بازگشت به چکسلواکی تحت کنترل شوروی، توما به دلیل مواضع سیاسی اش دیگر نمی تواند به پزشکی ادامه دهد و به ناچار راننده کامیون می شود. ترزا هم به کار مزرعه داری و پرورش حیوانات می پردازد. این زندگی روستایی، با تمام سختی هاش، نوعی آرامش ظاهری به اون ها می ده. در این بخش، کارنین، سگ وفادارشان، نقش پررنگ تری پیدا می کنه و نقطه عطف فلسفی مهمی رو رقم می زنه. در این دوره، ترزا به درکی عمیق از ماهیت عشق می رسه؛ عشقی که شاید فقط در کنار یک حیوان، بدون قید و شرط و آزاد از توقعات انسانی، یافت می شه. این داستان سبکی تحمل ناپذیر هستی است.

پایان بندی: سرنوشت و اوج گیری مفاهیم فلسفی

داستان به سمت پایانی تلخ و تأمل برانگیز حرکت می کنه. سرنوشت شخصیت ها با مفاهیم سبکی و سنگینی گره می خوره. توما و ترزا در یک تصادف رانندگی در روستا می میرند، در حالی که انگار بالاخره توانسته اند آرامشی نسبی را در کنار هم بیابند. سابینا همچنان در جستجوی سبکی و خیانت، به زندگی خود ادامه می دهد، و فرانز نیز در نهایت در یک تظاهرات در تایلند کشته می شود، در حالی که به دنبال آرمان هایش بود. این پایان بندی نه تنها روایت را به اوج می رساند، بلکه «فلسفه سبکی تحمل ناپذیر هستی» را به زیباترین و دردناک ترین شکل ممکن به خواننده منتقل می کند.

مفاهیم فلسفی کلیدی: رمزگشایی از سبکی تحمل ناپذیر هستی

در قلب خلاصه کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی، مفاهیم فلسفی عمیقی پنهان شده اند که خواننده را به تأمل وا می دارند. کوندرا استادانه این ایده ها را در بستر داستان و زندگی شخصیت ها جا داده است.

دوگانگی سبکی و سنگینی هستی

محور اصلی رمان، تقابل سبکی و سنگینی هستی است. این ایده از فلسفه پارمنیدس (که جهان را به دو بخش سبک و سنگین تقسیم می کرد) و نیچه (با مفهوم بازگشت ابدی) الهام گرفته شده است.

فکرش را بکنید، آیا بهتر است زندگی را سبک بگیریم، مثل یک سایه که می آید و می رود و هیچ رد پایی از خودش به جا نمی گذاره؟ یا اینکه باید بار سنگین مسئولیت ها، عشق ها و تعهدات رو به دوش بکشیم؟ توما نماد سبکیه که از هر تعهدی فرار می کنه، در حالی که ترزا نماد سنگینیه که وفاداری و عشق رو مثل بار گرانی به دوش می کشه. سابینا به دنبال سبکی مطلقه و فرانز به دنبال سنگینی آرمان ها. این دوگانگی در تمام انتخاب ها و روابط شخصیت ها خودش رو نشون می ده. «مفهوم سبکی و سنگینی در فلسفه» از دید کوندرا، جوهره رنج و شادی انسانه.

آیا سبکی رهایی بخش است یا تحمل ناپذیر؟ آیا سنگینی بار است یا معنابخش؟ کوندرا پاسخی قطعی نمی دهد، بلکه این سوال را در ذهن خواننده می کارد تا خودش به دنبال جواب باشد. در واقع، زندگی ما دائماً در نوسان بین این دو قطبه، گاهی آرزوی رهایی از بارها رو داریم و گاهی دنبال چیزی می گردیم که به زندگیمون وزن و معنا بده. همین دوگانگی، «تحلیل کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» رو جذاب تر می کنه.

بازگشت ابدی (Eternal Recurrence): تکرار ناپذیری زندگی

نیچه معتقد بود اگر زندگی قرار بود تا ابد تکرار بشه، اون وقت هر انتخاب ما وزن بی نهایت پیدا می کرد. اما کوندرا این ایده رو برعکس می کنه. در رمانش می گه: زندگی که هرگز باز نمی گردد، مثل سایه ای بی جسم، سبک است.

این جمله عمیق به این معنیه که چون ما فقط یک بار زندگی می کنیم و هر لحظه بی بازگشته، تصمیمات ما در یک بار ابدی تکرار نمی شن. پس، آیا این یعنی هر انتخابی بی وزنه؟ چون هرگز نمی تونیم اون رو دوباره تجربه کنیم و بهبودش بدیم؟ این نگاه، انتخاب ها رو سبک می کنه، اما همزمان، همین سبکی می تونه تحمل ناپذیر باشه. چون هیچ فرصت دومی برای جبران یا بهتر شدن نیست. این مفهوم، «بار هستی خلاصه» تمام نگرانی های انسان رو در خودش داره.

خیانت و اصالت

مفهوم «خیانت در سبکی تحمل ناپذیر هستی» فقط به معنای عدم وفاداری عاشقانه نیست. کوندرا اون رو به اشکال مختلف بررسی می کنه: خیانت به کشور، به خانواده، به آرمان ها و حتی به خود. سابینا خیانت رو راهی برای رسیدن به اصالت می دونه، برای شکستن مرزها و پیدا کردن حقیقت خودش.

برای سابینا، هر خیانت، یک قدم به جلو به سمت آزادی و رهایی از قید و بندهاست. اما آیا این راه واقعاً به اصالت منجر می شه؟ یا فقط یک چرخه بی پایان از جدایی و تنهایی رو به دنبال داره؟ این بخش از «نقد کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» خیلی جذاب می شه، چون کوندرا ما رو به چالش می کشه که به مفهوم سنتی خیانت و وفاداری فکر کنیم و ببینیم آیا گاهی اوقات، نادیده گرفتن یک قاعده، می تونه راهی برای کشف یک حقیقت عمیق تر باشه.

کیچ (Kitsch): زیبایی شناسی دروغین

«کیچ در سبکی تحمل ناپذیر هستی» یک مفهوم مهم در فلسفه کوندراست. کیچ به معنی یک زیبایی شناسی سطحی و دروغین است که سعی می کنه واقعیت های تلخ و پیچیده زندگی رو پنهان کنه و به جاش، یک تصویر مصنوعی و خوشایند از جهان ارائه بده.

کوندرا کیچ رو در هنر، سیاست و حتی زندگی روزمره نشون می ده. مثلاً، تصاویر گل و بلبل که واقعیت جنگ رو پنهان می کنند یا شعارهای سیاسی که به دروغ از سعادت مردم حرف می زنند. کیچ یک دروغ بزرگ و عمومی برای راحتی ذهن ماست. سابینا به عنوان یک نقاش، با کیچ مبارزه می کنه و سعی می کنه با هنر اصیلش، پرده از روی این دروغ ها برداره. کیچ در واقع، تلاشی برای سبک کردن غیرواقعی بار هستی و فرار از مواجهه با حقیقت های سنگین و دردناکه.

روح و جسم

رابطه توما و ترزا پر از کشمکش بین روح و جسمه. ترزا از بدنش خجالت می کشه و دنبال عشق روحانی و خالص توماست، در حالی که توما بدن رو جدا از روح می دونه و روابط جنسی متعددی رو تجربه می کنه.

ترزا دوست داره توما فقط مال اون باشه و به روحش وفادار بمونه. اما توما بدن رو فقط یک ابزار می دونه و نیازی به وفاداری در این زمینه احساس نمی کنه. این جدایی بین روح و جسم، رنج عمیقی رو برای ترزا به وجود میاره و «شخصیت های سبکی تحمل ناپذیر هستی» هر کدوم به نوعی با این دوگانگی دست و پنجه نرم می کنند. کوندرا اینجا سوال می کنه که آیا اصلاً می شه این دو رو از هم جدا کرد؟ یا همیشه مثل دو روی یک سکه، به هم چسبیده اند و رنج ما از همین ناتوانی در آشتی دادن اون هاست؟

چرا سبکی تحمل ناپذیر هستی هنوز خواندنی و تامل برانگیز است؟

با گذشت این همه سال از انتشار «سبکی تحمل ناپذیر هستی»، این کتاب هنوز هم مثل روز اول تازه و تاثیرگذاره. چرا؟ چون کوندرا سوالاتی رو مطرح می کنه که هیچ وقت کهنه نمی شن.

مضامین رمان با دغدغه های معاصر ما ارتباط تنگاتنگی داره. آزادی فردی، مسئولیت انتخاب ها، ماهیت عشق در دنیای مدرن، مفهوم مهاجرت و هویت در تبعید، همه و همه مسائلی هستند که امروز هم گریبانگیر ماست. کوندرا به جای اینکه جواب های قطعی بده، با قدرت تمام، سوالات عمیقی رو توی ذهن ما می کاره و ما رو مجبور می کنه خودمون به دنبال جواب بگردیم. این ویژگی، «میلان کوندرا بار هستی» رو به یک معلم فلسفه بدل می کنه.

تاثیر این رمان روی ادبیات و سینما هم غیرقابل انکاره. یادتونه که گفتیم یک فیلم اقتباسی هم ازش ساخته شده؟ فیلم فیلیپ کافمن با بازی ژولیت بینوش و دنیل دی لوئیس، خودش یه شاهکاره که به خوبی تونسته روح کتاب رو به تصویر بکشه و «فیلم سبکی تحمل ناپذیر هستی» رو به یک تجربه بصری برای طرفداران کتاب تبدیل کنه. این اثر، فقط یک داستان نیست، یک تجربه فکریه که تا مدت ها بعد از اتمام مطالعه، شما رو به خودش مشغول می کنه و «معرفی کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» بدون اشاره به این تاثیر عمیق، ناقص خواهد بود.

نقل قول های برگزیده: آینه ای از افکار کوندرا

میلان کوندرا جملاتی داره که مثل ضربه ناگهانی یک حقیقت، آدم رو به خودش میاره. اینجا چند تا از اون ها رو با هم مرور می کنیم:

«زندگی که هرگز باز نمی گردد، مثل سایه ای بی جسم، سبک است، و هیچ معنایی ندارد. چه برای آن بکوشیم و چه نه، همه یکسان است.»

این جمله عصاره فلسفه بازگشت ابدی نیچه از نگاه کوندراست؛ سبکی هستی به خاطر تکرار ناپذیریش.

«سنگینی، بار تحمل ناپذیر و مطلق است که بر شانه های ما فشار می آورد. اما در این سنگینی، معنای زندگی وجود دارد.»

اینجا کوندرا به ما یادآوری می کنه که شاید همین بارها و مسئولیت ها هستند که به زندگی ما وزن و معنا می دن.

«شخصیت رمانی که نوشته ام، امکانات خود من هستند که تحقق نیافته اند. بدین سبب تمام آنان را هم دوست دارم و هم هراسانم می کنند. آنان هرکدام از مرزی گذر کرده اند که من فقط آن را دور زده ام.»

این اعتراف خود کوندراست که نشون می ده چقدر شخصیت هاش به روح خودش نزدیک بودند و این باعث «تحلیل کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» عمیق تر می شه.

«خیانت، عبور از خطی است که هرگز نمی توان به آن بازگشت. اما گاهی این عبور، تنها راه شناختن خود واقعی ماست.»

این جمله به خوبی پیچیدگی مفهوم خیانت را در رمان توضیح می دهد و «خیانت در سبکی تحمل ناپذیر هستی» را از دید سابینا به تصویر می کشد.

نتیجه گیری: بار هستی ما چیست؟

خب، به پایان سفرمون در دنیای «خلاصه کتاب سبکی تحمل ناپذیر هستی» رسیدیم. این رمان بی نظیر میلان کوندرا، نه فقط یک داستان، بلکه یک آینه برای مواجهه با خودمون و دنیامونه. کوندرا با هنرمندی تمام، ما رو مجبور می کنه تا به معنی سبکی و سنگینی در زندگیمون فکر کنیم. آیا دنبال رهایی از مسئولیت ها و تعهدات هستیم، یا به دنبال یافتن یک معنای عمیق که به زندگیمون وزن بده؟

در نهایت، کتاب به ما نمی گه کدوم راه درسته، بلکه بهمون یادآوری می کنه که هر انتخابی، هر عشقی، هر خیانتی، و حتی هر لحظه ای که می گذرونیم، تأثیر عمیقی روی ما و اطرافیانمون داره. «فلسفه سبکی تحمل ناپذیر هستی» به ما نشون می ده که این کشمکش دائمی بین خواستن رهایی و نیاز به تعلق، بخشی جدایی ناپذیر از وجود انسانه. پس بیایید به «بار هستی» خودمون نگاهی دوباره بیندازیم و ببینیم چه چیزهایی رو با افتخار به دوش می کشیم و از چه چیزهایی می خواهیم رها بشیم. شاید آرامش واقعی، در درک و پذیرش همین دوگانگی باشه. این رمان یه دعوت بزرگ به خودشناسیه و هر بار که بخونیش، چیز جدیدی کشف می کنی.