خلاصه کتاب زلال حکمت – زندگی و سلوک عارف بالله آیت الله محمدتقی بهجت ( نویسنده نرگس علی مردانی )

اگه دنبال یه راه و رسم ساده و در عین حال عمیق برای زندگی معنوی و رسیدن به آرامش هستید، خلاصه کتاب زلال حکمت – زندگی و سلوک عارف بالله آیت الله محمدتقی بهجت (نویسنده نرگس علی مردانی) دقیقاً همون چیزیه که نیاز دارید. این کتاب، یه دریچه باز می کنه به دنیای پر رمز و راز آیت الله بهجت، یکی از عارفان بزرگ و بی نظیر دوران ما.

احتمالاً اسم آیت الله بهجت به گوشتون خورده، اون مرجع تقلید وارسته و عالمی که زندگی و رفتارش برای خیلی ها، درس بزرگی بود. اما شاید فرصت نکردید زندگی پربار و پر از معنویت ایشون رو به طور کامل مطالعه کنید. کتاب «زلال حکمت»، همونطور که از اسمش پیداست، مثل یه چشمه زلال، عصاره و چکیده زندگی و مهم تر از اون، راه و رسم سلوک این عارف بزرگ رو به زبان ساده و کاربردی برامون آورده. خانم نرگس علی مردانی، نویسنده این کتاب، با یه نگاه دقیق و جامع، سعی کرده به جای تمرکز صرف روی کرامات و حکایات عجیب و غریب (که البته جای خودش رو داره و جذاب هم هست)، اصل تعالیم، نصایح و دستورالعمل های عملی آیت الله بهجت رو گلچین کنه و در اختیارمون بذاره. یعنی چی؟ یعنی دقیقاً همون چیزهایی که خود آقا دوست داشت مردم یاد بگیرن و تو زندگیشون پیاده کنن. این مقاله هم قراره یه جورایی مثل یه سفرنامه باشه، یه گشت و گذار تو دل همین کتاب که ببینیم چه گوهر هایی توش پنهونه و چطور می تونیم ازش تو زندگی روزمره مون استفاده کنیم. پس اگه دوست دارید با این عارف بزرگ و آموزه های نابش بیشتر آشنا بشید، تا آخر این مطلب همراهمون باشید که قراره کلی حرف شنیدنی داشته باشیم.

آیت الله بهجت کی بود؟ یه نگاهی به زندگی پربارشون

خب، قبل از اینکه بریم سراغ آموزه های ناب آیت الله بهجت تو کتاب «زلال حکمت»، بیاین یه کم با خود آقا آشنا بشیم. مگه می شه از یه چشمه زلال حرف زد و ندونیم از کجا سرچشمه می گیره؟ آیت الله محمدتقی بهجت (ره)، یکی از اون شخصیت هاییه که اسمش با عرفان، تقوا و اخلاص گره خورده. ایشون سال ۱۲۹۵ شمسی تو شهر فومن گیلان به دنیا اومدن. از همون بچگی نشونه های نبوغ و استعداد تو وجودشون موج می زد. ایشون نه تنها تو علم فقه و اصول، که تو درسای حوزه مثل یه ستاره می درخشیدن، بلکه از همون سنین نوجوانی به شدت دنبال سلوک معنوی و خودسازی بودن. یعنی هم درس می خوندن و عالم می شدن، هم دلشون دنبال خدا و معرفت بود.

از تولد تا عرفان

می گن آیت الله بهجت از همون کودکی یه جورایی «مستعد» بودن برای این راه. پدرشون، مرحوم کربلایی محمود بهجت، خودش یه مرد عارف و صاحب دل بود و از همون بچگی، بذر محبت خدا و اهل بیت رو تو دل آقا کاشت. آقا از بچگی خیلی باهوش و کنجکاو بودن، برای همین از همون سنین پایین شروع کردن به تحصیل تو حوزه های علمیه. اول تو فومن و بعدش تو کربلا و نجف، اونجا که مهد علم و عرفان بود. اگه بخوایم از اساتید بزرگ ایشون بگیم، باید ساعت ها حرف بزنیم؛ از بزرگانی مثل آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله میرزا محمدحسین نائینی، آیت الله شیخ محمدکاظم شیرازی و به خصوص، استاد اخلاق و عرفانشون، آیت الله سید علی قاضی طباطبایی. شاگردی کردن پیش آیت الله قاضی، یه نقطه عطف تو زندگی معنوی ایشون بود. آقا بهجت سال های زیادی رو پای درس ایشون نشستن و از چشمه علم و حکمتشون سیراب شدن. این استادا، نه تنها به ایشون علم یاد دادن، بلکه راه و رسم بندگی، تقوا و سلوک رو هم عملاً نشون دادن. همین شد که آیت الله بهجت هم تو علم به جایگاه مرجعیت رسیدن و هم تو عرفان به مقام عارف بالله.

جایگاه و مقامشون

تصور کنید یه آدمی هم تو درس و بحث حوزه، حرف اول رو بزنه و مرجع تقلید بشه، هم تو عرفان و سلوک، به درجه ای برسه که خیلی ها حسرتش رو بخورن. آیت الله بهجت دقیقاً همین طور بودن. ایشون همیشه از ریا و خودنمایی پرهیز می کردن و تلاش می کردن خودشون رو مخفی نگه دارن، اما خب، بوی گل رو که نمی شه پنهون کرد! مقام علمی و معنوی ایشون کم کم بین مردم و علما شناخته شد. ایشون مرجعی بودن که عملشون، گفتار و رفتار هر روزه شون، خودش یه کتاب درس اخلاق بود. خیلی از بزرگان و علما، ایشون رو سرچشمه فیض و معرفت می دونستن و برای کسب فیض ازشون استفاده می کردن. توصیه های کوتاه و پرمغز ایشون، راهنمای زندگی خیلیا بود و هست. این زندگی نامه کوتاه، فقط یه اشاره کوچیکه به اقیانوس بیکران وجودی ایشون. حالا که یه شناخت اولیه از آقا پیدا کردیم، وقتشه بریم سراغ اصل مطلب: یعنی همون آموزه هایی که تو کتاب «زلال حکمت» از زبانشون نقل شده.

جوهر حکمت بهجتی: راه و رسم بندگی به روایت آقا

حالا که آیت الله بهجت رو کمی شناختیم، وقتشه بریم سراغ اصل کاری؛ یعنی اون حرفای ناب و دستورالعمل های عملی که تو کتاب «زلال حکمت» اومده و می تونه زندگی هر کدوم از ما رو زیر و رو کنه. این کتاب، همونطور که گفتیم، بیشتر از اینکه بخواد کرامات آقا رو شرح بده، رفته سراغ «حکمت عملی، نصایح، آداب زندگی و دستورالعمل ها». یعنی دقیقاً همون چیزایی که اگه عمل کنیم، می تونیم به اون آرامش و سعادت واقعی برسیم. بریم ببینیم آقا بهجت تو این زمینه ها چی می گفتن:

تقوا و مراقبه: گام به گام تا هوشیاری دائمی

اولین و شاید مهم ترین چیزی که آیت الله بهجت همیشه روش تأکید داشتن، «تقوا» و «مراقبه دائمی» بود. حالا تقوا یعنی چی؟ فقط یعنی نماز بخونیم و روزه بگیریم؟ نه، تقوا یعنی یه جور هوشیاری همیشگی. یعنی حواسمون باشه تو هر لحظه، داریم چی کار می کنیم، چی می گیم، چی فکر می کنیم. آقا می گفتن: «هر کس تقوای الهی پیشه کند و عملش برای خدا باشد، خدا کارش را به نتیجه می رساند.» مراقبه هم یعنی همین که لحظه به لحظه مواظب خودمون باشیم، ببینیم داریم درست میریم یا نه. مثل یه راننده که همش باید مراقب جاده و اطرافش باشه. چطور تو زندگی روزمره اینا رو پیاده کنیم؟ آقا می گفتن قبل از هر کاری فکر کنیم، ببینیم این کار خداپسنده یا نه؟ اگه تو موقعیتی قرار گرفتیم که ممکنه گناه کنیم، فورا خودمون رو کنار بکشیم. این یعنی تقوا. یعنی دائم حواسمون به خدا و رضایتش باشه، نه فقط وقتی تو مسجدیم یا سر نماز.

عبادات و ذکر: کلید رسیدن به آرامش الهی

یکی دیگه از ستون های اصلی سلوک به نظر آیت الله بهجت، عبادات، به خصوص نماز اول وقت و اذکار بود. ایشون به شدت روی نماز اول وقت تأکید داشتن و می گفتن: «اگر می خواهید همیشه حال داشته باشید، نماز اول وقت بخوانید.» نماز، برای ایشون فقط یه وظیفه نبود، یه ارتباط عمیق با خدا بود. یه فرصت برای اینکه تو شلوغی های زندگی، دلمون رو وصل کنیم به منبع آرامش. فکر کنید تو اوج کار یا هرچیزی، یهو مکث کنی، بری وایسی رو به خدا و باهاش حرف بزنی. چه آرامشی بهتر از این؟ اذکار هم همین طور. گفتن ذکر «یا الله»، «یا حسین»، «یا صاحب الزمان» و …، فقط کلمات نیستن، یه جور یادآوری دائمی هستن که خدا هست، اهل بیت هستن و ما تنها نیستیم. آقا معتقد بودن این ذکرها و عبادات، غذای روح ما هستن، درست مثل اینکه برای جسممون غذا می خوریم، برای روحمون هم باید این غذاها رو فراهم کنیم.

آداب زندگی فردی و اجتماعی: سلوک در دل جامعه

فکر نکنید عرفان و سلوک یعنی بریم تو یه غار و دور از مردم زندگی کنیم. اتفاقاً آیت الله بهجت نشون دادن که می شه تو دل جامعه هم عارف بود و سلوک کرد. ایشون به آداب زندگی فردی و اجتماعی خیلی اهمیت می دادن. ساده زیستی، دوری از ریا، تواضع، صله رحم و رعایت حقوق دیگران، جزء اصول مهم زندگی ایشون بود. آقا خودشون زندگی خیلی ساده ای داشتن و از هرگونه تشریفات و تجملات پرهیز می کردن. تواضعشون زبانزد بود و با همه مردم، از هر طبقه و قشری، با روی باز و احترام برخورد می کردن. وصله رحم، دیدار آشنایان، توجه به همسایه و کمک به نیازمندان، برای ایشون عبادت محسوب می شد. آقا می گفتن: «معنویت تنها در نماز و دعا خلاصه نمی شود، بلکه در رعایت حقوق مردم و احترام به آن ها نیز هست.» یعنی اگه بهترین نمازها رو بخونیم ولی به پدر و مادرمون بی احترامی کنیم یا حق همسایه مون رو پایمال کنیم، سلوکمون لنگ می زنه. همین جزئیات کوچیکه که زندگی ما رو «معنوی» می کنه.

پرهیز از گناه و محاسبه نفس: خودسازی هر روزه

خب، مهم ترین بخش تو هر راهی، برداشتن موانعه. تو مسیر سلوک، گناه مثل یه سنگ بزرگ جلوی راه ماست. آیت الله بهجت به پرهیز از گناه و محاسبه نفس به شدت تأکید داشتن. ایشون می گفتن: «تمام بدبختی ها از گناه است.» این جمله خودش یه دنیا حرف داره. اگه حواسمون به گناهامون نباشه، راهمون رو گم می کنیم. اما چطور گناه نکنیم؟ آقا یه راهکار عملی می دادن: «محاسبه نفس». یعنی چی؟ یعنی هر شب قبل از خواب، یه مرور کنیم رو کارایی که تو روز انجام دادیم. ببینیم کجاها خطا کردیم، کجاها گناه کردیم، کجاها حق کسی رو ضایع کردیم. اگه خطایی بود، همونجا استغفار کنیم و تصمیم بگیریم دیگه تکرار نکنیم. این کار، مثل یه ترمز دستی عمل می کنه که نمی ذاره از مسیر خارج بشیم. مثل اینکه یه ترازو دستت باشه و هر روز کارهات رو وزن کنی، خوب ها رو بذاری یه کفه، بدها رو یه کفه. این محاسبه روزانه، قدم به قدم ما رو به خودسازی نزدیک تر می کنه.

نقش استاد و راهنما: چراغ راه مسیر عرفان

تو هر راهی، اگه بخوای درست بری و گم نشی، به یه راهنما نیاز داری. تو مسیر عرفان و سلوک هم همین طوره. آیت الله بهجت به اهمیت داشتن استاد و راهنمای عارف و اطاعت از اوامر ایشون تأکید فراوان داشتن. ایشون خودشون شاگرد برجسته آیت الله قاضی بودن و این موضوع رو همواره یادآور می شدن. می گفتن: «کسی که استاد ندارد، استادش شیطان است.» یعنی اگه خودت بخوای راهو بری، خیلی راحت ممکنه فریب بخوری و از مسیر منحرف بشی. یه استاد خوب، مثل یه نقشه و یه چراغ راه می مونه که تو تاریکی مسیر، دستتو می گیره و راه درست رو نشونت می ده. ایشون می فرمودند که باید با استاد صادق بود و به هر آنچه او می گوید عمل کرد، حتی اگر در ابتدا سخت به نظر برسد. چون استاد عارف، چشمش بازه و راه رو بهتر از ما می بینه.

توسل و ارتباط با اهل بیت: ریسمان نجات در دل طوفان ها

و اما، قلب تپنده عرفان شیعی، «توسل» و «ارتباط با اهل بیت»ه. آیت الله بهجت عاشق واقعی اهل بیت بودن و به شدت روی این موضوع تأکید داشتن. ایشون معتقد بودن که ائمه اطهار (علیهم السلام) ریسمان نجات و چراغ هدایت ما هستن. تو لحظه های سخت، تو گرفتاری ها، تو گمراهی ها، هیچ چیز مثل توسل به اهل بیت و حضرت ولی عصر (عج) نمی تونه گره گشا باشه. آقا خودشون نمونه بارز این توسل بودن. زیارت عاشورا، دعای کمیل، دعای ندبه و تمام دعاهایی که ما رو به ائمه وصل می کنه، برای ایشون خیلی باارزش بود. می گفتن: «اگر به جایی رسیدیم، از دعای امام زمان (عج) بوده است.» این جمله خودش نشون دهنده اهمیت ارتباط با آقا امام زمان برای ایشونه. این توسل، نه تنها تو گرفتاری های دنیایی به دادمون می رسه، بلکه تو مسیر معنوی هم دستمون رو می گیره و ما رو به خدا نزدیک تر می کنه.

یک جمع بندی کوتاه: چطور این حرفا زندگیمون رو عوض می کنه؟

خب، تا اینجا دیدیم که آموزه های آیت الله بهجت تو «زلال حکمت» چقدر عملی و کاربردیه. این دستورالعمل ها، فقط حرفای قشنگ تو کتاب نیستن. اگه بهشون عمل کنیم، می تونن زندگی ما رو از این رو به اون رو کنن. فکر کنید اگه هر روز مراقب اعمالمون باشیم، نمازهامون رو اول وقت بخونیم، با مردم با اخلاق خوش رفتار کنیم، از گناه دوری کنیم و به اهل بیت توسل کنیم، چه اتفاقی میفته؟ آرامش واقعی، نزدیکی به خدا، و رضایت قلبی که هیچ چیز دیگه ای نمی تونه جاش رو بگیره. این ها همون چیزهایی هستن که اگه پیاده بشن، نه تنها زندگی فردی ما رو متحول می کنه، بلکه تأثیرش تو جامعه و خانواده مون هم دیده می شه. آیت الله بهجت با این دستورات می خواستن بگن که راه رسیدن به خدا و آرامش، پیچیده نیست، کافیه اراده کنیم و این گام های ساده رو با تمام وجود برداریم.

حکایت ها و درس های بهجت: قصه نیست، راهنمای زندگیه!

تو کتاب «زلال حکمت» و البته سایر منابعی که درباره آیت الله بهجت نوشته شده، حکایات و داستان های کوتاهی از زندگی و کرامات ایشون هم پیدا می شه. اما همونطور که تو مقدمه کتاب هم اومده، هدف اصلی «زلال حکمت» روایت کرامت صرف نیست، بلکه تمرکز روی درس های اخلاقی و آموزه های عرفانی نهفته تو این داستان هاست. مثلاً، اگه یه جایی می خونیم آقا بهجت فلان کرامت رو داشتن، این فقط یه نشونه است، نشونه ای از اینکه وقتی یه آدم با تمام وجودش بندگی خدا رو می کنه و گام به گام مسیر تقوا رو می ره، خدا هم بهش لطف می کنه و بعضی از پرده ها رو براش کنار می زنه. یعنی اون کرامت نتیجه سلوک صحیح و تقوای واقعی ایشونه، نه هدف سلوک.

فرض کنید حکایتی داریم که آقا بهجت با یه نگاه یا یه کلمه، مشکلی رو حل می کنن یا راهنمایی خاصی به کسی می کنن. تو «زلال حکمت» این داستان ها با این دید آورده شدن که ببینیم پشت این ماجرا چی بوده؟ کدوم آموزه اخلاقی، کدوم نصیحت، کدوم گام از سلوک بوده که باعث شده ایشون به این مرحله برسن؟ مثلاً ممکنه حکایتی باشه از اینکه آقا بهجت به کسی می گن «فقط به وظیفت عمل کن، بقیه رو بسپار به خدا». این یه درس خیلی بزرگه درباره توکل و عدم دل بستگی به نتیجه. یا مثلاً حکایتی که نشون می ده ایشون چقدر به حقوق مردم اهمیت می دادن، حتی تو مسائل کوچیک. این یعنی یه درس عملی تو حوزه رعایت حقوق دیگران و اهمیت حق الناس.

آیت الله بهجت می فرمودند: بهترین کارها، تقوا و پرهیز از گناه است.

یا حکایت هایی که نشون می ده ایشون چقدر به نماز اول وقت و اهمیت حضور قلب تو نماز تأکید داشتن. ممکنه تو داستان ها ببینیم کسی که مشکلی داشته، با نصیحت آقا مبنی بر اهمیت نماز اول وقت، گره از کارش باز شده. اینا فقط داستان های شیرین نیستن، هر کدومشون یه راهکار عملی، یه مسیر روشن برای ماست. در واقع، حکایات و کرامات در این کتاب، مثل یه پنجره ان که از اون، زندگی و سیر و سلوک عملی آیت الله بهجت رو می بینیم و می فهمیم که آموزه هاشون تو زندگی خودشون چطور پیاده شده بود. اینطوری این قصه ها نه تنها جذابیت دارن، بلکه آموزنده هم هستن و عملاً به ما یاد می دن که چطور از این درس ها تو زندگی روزمره مون استفاده کنیم.

چرا زلال حکمت باید تو کتابخونه ات باشه؟

خب، شاید الان از خودتون بپرسید با این همه کتابی که تو بازار هست، چرا باید برم سراغ کتاب زلال حکمت – زندگی و سلوک عارف بالله آیت الله محمدتقی بهجت (نویسنده نرگس علی مردانی)؟ بذارید بهتون بگم، این کتاب یه جورایی یه پکیج کامله، مخصوصاً برای اونایی که دوست دارن با عرفان عملی و سیره بزرگان آشنا بشن، اما وقت یا حوصله خوندن کتاب های قطور رو ندارن.

سهولت و جامعیت: وقتی کم حجم پرمغزه

اولین مزیت این کتاب، همون چیزیه که تو اسمش هم پیداست: زلال حکمت. یعنی چکیده و عصاره حرف های آیت الله بهجت رو به صورت «گزیده ای از کلام» آورده. این یعنی چی؟ یعنی لازم نیست بگردی دنبال مطالب و گشت و گذار کنی تو دل یه عالمه متن. نویسنده زحمت این کارو کشیده و مهم ترین و پرمغزترین حرفای آقا رو گلچین کرده. این ایجاز و اختصار، باعث می شه کتاب خیلی راحت خون باشه و تو یه مدت زمان کوتاه بتونی کلی نکته و درس ازش بگیری. هر کدوم از این گزیده ها، گرچه کوتاهن، اما خیلی پرمغزن و می تونی روشون ساعت ها فکر کنی. این سبک نوشتار، برای زندگی های پرمشغله امروزی، یه موهبته. تو می تونی تو مترو، تو اتوبوس، تو یه ربع استراحت، یه بخش از کتاب رو بخونی و کلی درس بگیری.

آیت الله بهجت: ما هر چه داریم از دین و از ولایت اهل بیت داریم.

علاوه بر این، کتاب هم به زندگی نامه آقا می پردازه، هم به حکمت عملی و نصایحشون، و هم به حکایات آموزنده. یعنی یه دید جامع به خواننده می ده. تو با خوندن این کتاب، هم با زندگی این عارف بزرگ آشنا می شی، هم یاد می گیری که چطور میشه راه سلوک رو تو زندگی روزمره پیمود و هم از درس های نهفته تو حکایت ها بهره مند می شی. این جامعیت، بدون اینکه خواننده رو خسته کنه، یه تصویر کامل از آیت الله بهجت و آموزه هاشون به دست می ده.

الگویی برای همه: راه رسیدن به آرامش

کتاب «زلال حکمت» فقط یه کتاب برای خوندن نیست، یه راهنماست برای زندگی. آموزه های آیت الله بهجت، فقط برای عارفان بزرگ نیست، برای تک تک ما آدم های عادی هم کاربردیه. چه دانشجو باشی، چه کارمند، چه خانه دار، چه بازاری، مهم نیست. هر کسی که دنبال آرامش، معنا و یه زندگی با هدف تره، می تونه از این کتاب استفاده کنه. این کتاب یه الگوی عملی بهت می ده. نشون می ده که چطور یه نفر تو همین دنیای شلوغ و پر از گناه، می تونه خودش رو بسازه و به خدا نزدیک بشه. آموزه های ایشون درباره تقوا، مراقبه، نماز اول وقت، احترام به مردم و توسل به اهل بیت، راهکارهایی هستن که اگه پیاده بشن، نه تنها یه زندگی آروم تر و هدفمندتر بهت می دن، بلکه باعث می شن تو مشکلات و گرفتاری ها هم محکم تر و با آرامش بیشتری باهاشون روبرو بشی. این کتاب بهت یاد می ده که چطور با همین ابزارهایی که تو دست و بالمونه، می تونیم به اون سعادت واقعی برسیم.

پس، اگه دنبال یه کتاب هستی که هم مختصر و مفید باشه، هم پر از درس و نکته های ناب، و هم یه راهنمای عملی برای زندگی معنوی ات باشه، «زلال حکمت» یه گزینه فوق العاده است. این کتاب بهت کمک می کنه تا عمیق تر به مسیر معنوی نگاه کنی و با یه چشم انداز روشن تر، گام برداری. مطالعه نسخه کامل این کتاب رو هم از دست نده، چون این خلاصه فقط یه گوشه ای از اون اقیانوس بی کرانه است و تعمق بیشتر، می تونه گوهر های بیشتری رو برات رو کنه.

نتیجه گیری: از دونستن تا شدن

سفر ما تو دل خلاصه کتاب زلال حکمت – زندگی و سلوک عارف بالله آیت الله محمدتقی بهجت (نویسنده نرگس علی مردانی) به پایان رسید. دیدیم که این کتاب چطور با یه نگاه هوشمندانه، به جای پرداختن صرف به کرامات، روی جوهره تعالیم و دستورالعمل های عملی آیت الله بهجت تمرکز کرده. از اهمیت تقوا و مراقبه دائمی گفتیم، از نقش محوری نماز اول وقت و اذکار، از آداب زندگی فردی و اجتماعی که سلوک رو تو دل جامعه ممکن می کنه، از ضرورت پرهیز از گناه و محاسبه نفس روزانه، از جایگاه استاد و راهنما و در نهایت، از ریسمان محکم توسل به اهل بیت که نجات بخش همه ماست.

پیام اصلی کتاب «زلال حکمت» و در واقع کل زندگی آیت الله بهجت، یه جمله ساده و در عین حال عمیقه: «عمل کن». ایشون بارها تأکید می کردن که صرف دونستن کافی نیست، باید به آنچه می دانیم عمل کنیم. علم بدون عمل، مثل درخت بی میوه است. این کتاب بهمون نشون می ده که راه رسیدن به خدا و سعادت، از همین قدم های کوچیک روزمره می گذره: یه نماز اول وقت، یه دوری از غیبت، یه لبخند به همسایه، یه مراقبه کوتاه قبل از خواب. این ها همون پله هایی هستن که ما رو به بالا می برن.

آیت الله بهجت می فرمودند: به هر مقدار که به دستورات شرع عمل کنیم، به همان مقدار پیشرفت می کنیم.

آیت الله بهجت با زندگی پربار و پر از معنویتشون، اثبات کردن که میشه تو این دنیای شلوغ، هم عالم بود و هم عامل؛ هم مرجع بود و هم عارف. «زلال حکمت» دعوتیه به همین مسیر. دعوتیه به اینکه بیایم و یه نگاه دوباره به زندگی مون بندازیم و ببینیم چقدر به این آموزه های ناب نزدیکیم. این مقاله فقط یه جرقه بود، یه تلنگر برای آشنایی. حالا نوبت ماست که این جرقه ها رو به شعله های بزرگی از عمل و تقوا تبدیل کنیم. پس، فرصت رو از دست ندید و برای تعمق بیشتر تو این مسیر زیبا، حتماً نسخه کامل کتاب «زلال حکمت» رو مطالعه کنید. مطمئن باشید پشیمون نمی شید و این آب زلال حکمت، سیرابتون می کنه.