لباس کردی، گنجینه ای ماندگار در فرهنگ کردستان

گولوپ/کردستان لباس کُردی، لباسی است که در اوج زیبایی، محجوب بوده و حکایت از حجب و وقار کُردها در طول تاریخ دارد و اصالت، تنوع و زیبایی را یک جا در خود جا داده است.

کردها از آن دسته اقوامی هستند که از زمان هایی بس دور و به درازای تاریخ تعصب شدیدی بر حفظ و نگهداری از هویت و فرهنگ خود داشته و دارند و بدون شک لباس کُردی در برخوردها و ارتباطات برون فرهنگی به نوعی معرف هویت و فرهنگ کُردها است.

 لباس کُردی برای کُردها تنها یک نوع پوشش نیست، بلکە لباسی است به قدمت تاریخ که از طبیعت زیبای کردستان الهام گرفته و بە درازای تاریخ راوی حکایت زندگی مردمان کُرد بودە است.

لباس کُردی یکی از شاخصەهای هویتی قوم کُرد است و زیبایی و اهمیت آن به اندازه ای است که به یک ویترین جهانی تبدیل شده و روزی را در تقویم جهانی (10مارس) به خود اختصاص داده است.

جدای از تنوع فرهنگی کردستان، لباس های کُردی از تنوع خاصی برخوردار بوده و هر منطقه ای دارای لباس مخصوص به خود است که از انواع لباس زنانه کُردی می توان به سقزی، سورانی، سنه ای و اورامی اشاره کرد.

در کنار این همه زیبایی خیره کننده ای که لباس های کُردی در خود دارند، زیورآلات به کار رفته در آن خود از اصالت و زیبایی خاصی برخوردار است که در دنیا و در نوع خود بی نظیر است.

استفاده از سکه های طلا و لیره در پوشش زنان کُرد زیبایی چشم نوازی ایجاد کرده و صدای ناشی از برخورد سکه ها و لیره ها با هم در هنگام راه رفتن زنان کُرد چنان موسیقی دلنوازی را ایجاد کرده که طبع هنری هنرمندان و شاعران کُرد را برانگیختە و در وصف آن شعرها سروده و آوازها سرداده اند.

لباس کُردی، لباسی زیبا با هزاران رنگ و تنوع که برگرفته از طبیعت زیبای این مردمان است، یکی از جاذبه های فرهنگی مناطق کُردنشین محسوب می شود.

با توجه به اینکه کردستان منطقه ای کوهستانی و سردسیر است، لباس ها نیز با توجه به شرایط آب و هوایی خاص آن طراحی شده است، زنان کُرد برای محافظت از خود در مقابل سرمای کوهستان از سربند که در اصطلاح کُردی به آن «سەروەنی» یا «رەشتی» گفته می شود استفاده می کرده اند که متاسفانه امروزه این نوع پوشش تنها در افراد کهنسال دیده می شود.

بازارهای شهرهای کردستان، مزین به پارچه های زیبا و رنگارنگی است که جلوه خاصی به آن ها بخشیده و چشم هر مسافری از دیدن این همه تنوع و رنگ و زیبایی به وجد خواهد آمد.

آویختن میخک، خود یکی از ویژگی های خاص لباس زنانه کُردی است و علاوه بر جلوه و زیبایی خاصی که به پوشش لباس زنانه می دهد سبب خوش بو شدن آن نیز می شود و در یک کلام می توان گفت که کُردها به جای استفاده از عطر و ادکلن ها از میخک برای خوشبو کردن لباس خود بهره می گیرند.

«چارۆکە» یا رودوش یکی از ویژگی های خاص لباس زنان کُرد است که علاوه بر زیبایی خاصی که دارد، نمادی برای جاافتادگی و کدبانویی زنان کُرد بوده و همواره در شعر و آواز هنرمندان از جایگاه خاصی برخوردار بوده است.

پوشش مردان کُرد نیز همانند زنان از تنوع بالایی برخوردار بوده و هر منطقه دارای لباس مخصوص به خود است که از جمله آن ها می توان به چوخه، پانتۆڵ، مەلێکی، فرەنجی و کوڵەباڵ و… نام برد.

یکی از ویژگی های لباس مردان کُرد که در دنیا نیز زبانزد است، کڵاش یا همان کفش مخصوص کردها است که متناسب با نوع زندگی مردمان آن طراحی شده است.

پشت بند یا «پشتوێن» یکی از اجزای مشترک لباس مردان و زنان کُرد است که به صورت ساده و گره چین به دور کمر خود می بندند و در قدیم برای نگهداری تفنگ و اسلحه مردان کُرد استفاده می شده است.

اغلب «پشتوێن» را با 3 گره بر روی کمر خود می بندند که این سه گره نمادی بوده برای سه عنصر اصلی دین زردشت یعنی پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک.

فره نجی یکی از پوشش های ویژه مردان کُرد است که بیشتر مورد استفاده مردمان عشایر کُرد بوده که در طراحی آن نکات بسیار ظریفی نهفته و کوتاه و بلندی آن نشان از جایگاه اجتماعی فرد داشته و از سوی دیگر دو زایده برآمده بر روی شانه ها، حکایت از سرنوشت کُردها در زمان ضحاک مار به دوش دارد.

پایان خبر گولوپ