چالش های پیش روی منطقه حفاظت شده سیاه کشیم

منطقه حفاظت شده سیاه کشیم، این نگین سبز گیلان، با چالش های جدی مثل آلودگی فاضلاب ها، تخریب زیستگاه، شکار بی رویه و خشکسالی دست و پنجه نرم می کند. این مشکلات بقای این تالاب ارزشمند را به خطر انداخته و نیاز به توجه فوری دارد تا از نابودی اش جلوگیری کنیم.

تا حالا شده یه گنجینه رو نزدیک خودمون داشته باشیم، ولی حواسمون بهش نباشه و کم کم رنگ ببازه؟ منطقه حفاظت شده سیاه کشیم، یکی از همین گنجینه های ناب و دوست داشتنی توی استان سرسبز گیلانه. جایی که پرنده های مهاجر از راه دور میان تا تو آغوش گرمش استراحت کنن و کلی گیاه و جونور دیگه هم توش زندگی می کنن. راستش رو بخواهید، سیاه کشیم فقط یه تالاب قشنگ نیست؛ یه جور ریه ی منطقه محسوب میشه که هوا رو تصفیه می کنه، سیلاب ها رو مهار می کنه و کلی فایده ی دیگه داره.

ولی متاسفانه، حال و روز این روزهای سیاه کشیم خیلی هم خوب نیست. یه عالمه چالش و تهدید دور تا دورش رو گرفته و اگه یه فکری به حالش نکنیم، ممکنه یه روزی دیگه خبری از اون همه زیبایی و زندگی نباشه. حیف نیست؟ تو این مقاله می خوایم دور هم جمع بشیم و ببینیم دقیقاً چه بلاهایی داره سر این منطقه میاد و چطور می تونیم دست به دست هم بدیم و نجاتش بدیم. پس اگه دلتون برای طبیعت ایران می سوزه، تا آخر این مطلب با ما باشید.

چرا سیاه کشیم برای ما مهم است؟ یه نگاه عمیق تر به ارزش هایش

شاید بپرسید اصلاً چرا اینقدر باید نگران سیاه کشیم باشیم؟ خب، بیاید یه کمی عمیق تر به ماجرا نگاه کنیم تا بفهمیم اهمیت این تالاب از کجا میاد. سیاه کشیم فقط یه گوشه ای از نقشه نیست؛ یه قلب تپنده برای محیط زیست گیلان و حتی ایران به حساب میاد.

ارزش اکولوژیکی: خانه ی هزاران زندگی

اول از همه، این تالاب یه نقش اساسی تو چرخه ی آب و هوای منطقه داره. فرض کنید یه فیلتر طبیعی غول پیکر داریم که آب های اطراف رو تصفیه می کنه و اجازه نمیده آلودگی ها مستقیم وارد تالاب انزلی بشن. همین تالاب با رطوبتی که ایجاد می کنه، روی آب و هوای منطقه هم تأثیر می ذاره و یه جور تعادل طبیعی رو حفظ می کنه. کلی زیستگاه متنوع آبی و خشکی توش پیدا میشه که هر کدومشون خونه ی یه گروه از موجودات زنده هستن.

تنوع زیستی: از نیلوفر آبی تا فلامینگو

اگه یه روزی گذرتون به سیاه کشیم افتاد، تازه می فهمید چه بهشتیه. کلی گونه ی گیاهی خاص و زیبا مثل نیلوفر آبی، لاله تالابی و انواع نیزارها اونجا رشد می کنن که هم چشم نوازن و هم پناهگاه خوبی برای پرنده ها و آبزیان هستن. فکرش رو بکنید، تو فصل مهاجرت، هزاران پرنده مهاجر از گوشه و کنار دنیا میان و اینجا رو برای زمستان گذرانی یا استراحت انتخاب می کنن. پرنده هایی مثل فلامینگو، قو، حواصیل، اردک سانان و لک لک ها مهمون دائمی سیاه کشیم هستن. همین ها نشون میده که این منطقه چقدر برای بقای این گونه ها مهمه. علاوه بر پرنده ها، پستاندارانی مثل شغال، روباه، گراز و سمور آبی هم اینجا زندگی می کنن. انواع مار، لاک پشت، قورباغه و ماهی های مختلف مثل کپور و اردک ماهی هم زیست بوم آبی این تالاب رو غنی تر کردن.

خدمات اکوسیستمی: فایده هایی که چشممان به آن ها عادت کرده

تالاب ها به طور طبیعی آب رو تصفیه می کنن. یعنی مثل یه تصفیه خونه ی بزرگ و رایگان عمل می کنن که آلودگی ها رو جذب می کنن و آب رو تمیزتر تحویل میدن. همچنین، این مناطق تو کنترل سیلاب ها نقش مهمی دارن. وقتی بارون زیاد میاد، آب رو تو خودشون نگه می دارن و از سیل گرفتن روستاها و شهرهای اطراف جلوگیری می کنن. تولید اکسیژن، حفظ خاک و کلی فایده ی دیگه هم جزو خدماتیه که سیاه کشیم به رایگان به ما میده.

ارزش های فرهنگی و گردشگری: نگینی برای تفریح مسئولانه

سیاه کشیم بخشی از هویت محلی مردمان گیلانه. خیلی از سنت ها و کسب وکارهای مردم به این تالاب وابسته بوده و هست. علاوه بر این، یه پتانسیل عالی برای اکوتوریسم و پرنده نگری داره. جایی که طبیعت گردها و عکاس ها می تونن لحظه های بی نظیری رو تجربه کنن و کلی خاطره ی خوش بسازن. ولی خب، باید حواسمون باشه که این گردشگری هم مسئولانه باشه تا به جای کمک، آسیب نزنه.

چالش های اصلی پیش روی منطقه حفاظت شده سیاه کشیم: چرا حالش خوب نیست؟

خب، حالا که فهمیدیم سیاه کشیم چقدر ارزشمنده، وقتشه بریم سراغ بخش تلخ ماجرا: چالش های پیش روی منطقه حفاظت شده سیاه کشیم. این مشکلات، مثل خوره به جون این تالاب افتادن و اگه کاری نکنیم، ممکنه کار از کار بگذره.

تخریب و تغییر کاربری اراضی و زیستگاه ها: وقتی زمین، تالاب نمی ماند

یکی از بزرگ ترین بلاهایی که سر سیاه کشیم میاد، دست اندازی به حریمش و تغییر کاربری زمین هاست. انگار بعضی ها یادشون رفته اینجا یه منطقه ی حفاظت شده ست.

توسعه نامتوازن کشاورزی و آبزی پروری

خیلی از زمین های اطراف تالاب، به جای اینکه بخشی از اکوسیستم طبیعی باشن، دارن به شالیزار و مزرعه ی کشاورزی تبدیل میشن. علاوه بر این، مزارع پرورش ماهی هم بی رویه گسترش پیدا کردن. خب، این یعنی چی؟ یعنی هی سطح تالاب کوچک تر میشه، پوشش گیاهی بومی از بین میره و جاهایی که پرنده ها و ماهی ها برای زادآوری نیاز دارن، نابود میشه. تازه، سموم و کودهایی که تو این مزارع استفاده میشن، راهشون رو به آب تالاب باز می کنن و اوضاع رو بدتر از قبل می کنن.

ساخت وسازهای غیرمجاز و تجاوز به حریم

آدم دلش میسوزه وقتی می بینه تو حریم قانونی تالاب و رودخونه ها، ویلاسازی و ساخت وساز غیرمجاز انجام میشه. این کار نه تنها زیبایی طبیعت رو از بین می بره، بلکه باعث تخریب زیستگاه سیاه کشیم میشه. زیستگاه ها تکه تکه میشن، آلودگی ها بیشتر میشن و شکل طبیعی تالاب رو هم بهم می زنه. به قول معروف، هرکه بامش بیش، برفش بیشتر؛ اینجا هم هرچه ساخت و ساز غیرمجاز بیشتر، آسیب به طبیعت هم بیشتر!

لایروبی و زهکشی های غیرکارشناسی

گاهی اوقات هم پروژه های عمرانی بدون اینکه به عواقبش فکر کنن، دست به لایروبی و زهکشی های غیرکارشناسی می زنن. این کارها، به جای اینکه کمک کنه، حسابی به اکوسیستم تالاب آسیب می رسونه و تعادل طبیعی رو بهم میزنه.

آلودگی های زیست محیطی و کیفیت آب: وقتی آب زندگی، سم می شود

از اون بدتر، آلودگی هایی هستن که هر روز وارد تالاب میشن و نفسش رو بند میارن. آلودگی منطقه حفاظت شده سیاه کشیم یه معضل جدیه.

ورود فاضلاب های شهری و روستایی

متاسفانه، خیلی از مناطق اطراف تالاب هنوز سیستم تصفیه فاضلاب درست و حسابی ندارن. نتیجه چی میشه؟ فاضلاب شهری و روستایی مستقیم وارد آب تالاب میشه. این اتفاق باعث میشه بار آلی و مغذی آب بالا بره، جلبک ها بی رویه رشد کنن، اکسیژن آب کم بشه و آخر سر هم ماهی ها و بقیه آبزیان بمیرن. فکرش رو بکنید، آب آشامیدنی ما هم اگه اینقدر آلوده باشه، چه بلایی سرمون میاد؟

پساب های صنعتی و کشاورزی

علاوه بر فاضلاب، پساب های صنعتی و کشاورزی هم قوز بالا قوز شدن. سموم دفع آفات، کودهای شیمیایی و پساب واحدهای صنعتی که وارد تالاب میشن، نه تنها گونه های جانوری رو مسموم می کنن، بلکه این آلاینده ها تو زنجیره غذایی تجمع پیدا می کنن و حتی رسوبات تالاب رو هم آلوده می کنن. یعنی اگه یه پرنده ای یه ماهی آلوده بخوره، اون پرنده هم آلوده میشه و این چرخه همینطور ادامه پیدا می کنه.

انباشت زباله و پسماند

نمی دونم چرا بعضی ها فکر می کنن تالاب سطل زباله ست! دفع نامناسب زباله های خانگی و صنعتی تو حاشیه تالاب و رودخونه ها، علاوه بر اینکه منظره رو زشت می کنه، کلی بیماری منتشر می کنه و به صورت فیزیکی به حیوانات آسیب می رسونه. یه پلاستیک کوچیک میتونه جون یه پرنده رو بگیره.

شکار و صید غیرمجاز و بی رویه: شلیک به قلب طبیعت

یکی دیگه از تهدیدات تالاب سیاه کشیم، شکار و صید بی رویه و غیرقانونیه. انگار بعضی ها به جای لذت بردن از طبیعت، فقط دنبال نابود کردنش هستن.

شکار غیرقانونی پرندگان

پرنده های مهاجر که هزاران کیلومتر رو سفر می کنن تا به سیاه کشیم برسن، اینجا با شکارچی های بی رحم مواجه میشن. استفاده از تور، اسلحه غیرقانونی و روش های دیگه، باعث میشه کلی پرنده، حتی گونه های حمایت شده، قربانی بشن. این کار جمعیت پرنده ها رو به شدت کم می کنه و تعادل اکولوژیکی رو بهم می زنه. یه لحظه فکر کنید، اگه دیگه فلامینگوها و قوها به سیاه کشیم نیان، چقدر این منطقه سوت و کور میشه.

صید بی رویه ماهیان و آبزیان

ماهی ها و بقیه آبزیان هم از دست صیادان غیرمجاز امان ندارن. استفاده از ابزارها و روش های صید غیرمجاز، باعث کاهش ذخایر ماهی و آسیب به اکوسیستم آبی میشه. اگه ماهی نباشه، پرنده هایی که از ماهی تغذیه می کنن هم غذایی برای خوردن ندارن و اینجوری کل زنجیره غذایی دچار مشکل میشه.

کمبود نظارت و نیروی انسانی

حالا خودمونیم ها، وقتی یه منطقه اینقدر وسیعه، با این تعداد محدود محیط بان، چطور میشه انتظار داشت که کامل و همه جانبه تحت نظارت باشه؟ کمبود نظارت و نیروی انسانی یکی از اصلی ترین مشکلات اینجاست. محیط بان ها واقعاً دارن جون می کنن، ولی دستشون خالیه.

اثرات تغییرات اقلیمی و خشکسالی: وقتی طبیعت هم دلش می گیرد

تغییرات اقلیمی و تالاب سیاه کشیم یه رابطه ی مستقیم دارن. این تغییرات، حتی اگه دست ما هم نباشه، به طور جدی به تالاب آسیب می زنن.

کاهش بارندگی و افزایش دما

توی سال های اخیر، بارندگی کم شده و دما رفته بالا. نتیجه چی میشه؟ آب ورودی به تالاب کم میشه، نرخ تبخیر آب زیاد میشه و بخش هایی از تالاب تو فصل های گرم خشک میشن. فکرش رو بکنید، یه تالاب بدون آب دیگه تالاب نیست. این اتفاق باعث میشه زیستگاه های آبی از بین برن، الگوی مهاجرت پرنده ها بهم بخوره و حتی تو بعضی نقاط، شوری آب بالا بره.

تغییرات در الگوی فصلی

یه زمانی هر فصلی یه مشخصه ای داشت، ولی حالا این الگوها بهم ریختن. بی نظمی تو زمان بارندگی و دما، مستقیماً روی چرخه های طبیعی تالاب اثر میذاره و اکوسیستم رو دچار استرس می کنه.

گونه های مهاجم و غیربومی: مهمان های ناخوانده

گاهی وقت ها هم یه سری مهمون ناخوانده پیدا میشن که به جای اینکه مفید باشن، بلای جون اکوسیستم میشن.

گسترش آزولا

آزولا یه گیاه آبزیه که اولش برای دام وارد ایران شد، ولی حالا شده بلای جون تالاب ها. این گیاه با سرعت باورنکردنی رشد می کنه و سطح آب رو مثل یه فرش سبز می پوشونه. این پوشش ضخیم اجازه نمیده نور خورشید به آب برسه، اکسیژن آب کم میشه و گیاهان بومی و آبزیان دچار مشکل میشن و حتی میمیرن. مقابله با آزولا در سیاه کشیم خودش یه چالش بزرگه.

ورود گونه های جانوری غیربومی

خطر معرفی ناخواسته گونه های جانوری غیربومی هم همیشه هست. این گونه ها می تونن با گونه های بومی رقابت کنن، بیماری بیارن یا حتی شکارشون کنن و حسابی به اکوسیستم آسیب بزنن.

ضعف در مدیریت، هماهنگی و منابع: دست های تنها و ناکافی

همه ی این مشکلات از یه جای دیگه هم نشأت می گیرن: ضعف تو مدیریت و هماهنگی. یه دست صدا نداره، ولی اینجا چند تا دست هست که هر کدوم یه سازی میزنن!

عدم مدیریت یکپارچه

سازمان ها و ارگان های مختلفی مثل محیط زیست، جهاد کشاورزی، منابع طبیعی و شیلات، هر کدوم یه قسمتی از مسئولیت رو دارن، ولی متاسفانه هماهنگی کافی بینشون نیست. این عدم مدیریت یکپارچه باعث میشه تصمیم گیری ها جزیره ای باشن و به جای اینکه به نفع تالاب باشن، به ضررش تموم بشن.

کمبود بودجه و نیروی انسانی متخصص

وقتی بودجه ی کافی نباشه، چطور میشه انتظار داشت برنامه های حفاظتی و پژوهشی به درستی اجرا بشن؟ کمبود بودجه و نیروی انسانی متخصص مثل یه لنگه کفش تو بیابون می مونه؛ هر چقدر هم بخوای بدوی، نمیشه. این محدودیت ها دست و پای مسئولین رو بسته.

مشکلات قانونی و اجرایی

گاهی وقت ها هم قوانین خوبی داریم، ولی تو اجرا مشکل پیش میاد. یا قوانین نیاز به بازنگری دارن تا با شرایط فعلی هماهنگ بشن.

مشارکت ناکافی جوامع محلی

مردم محلی که زندگیشون با تالاب گره خورده، میتونن بهترین محافظانش باشن. ولی متاسفانه مشارکت ناکافی جوامع محلی تو فرآیندهای تصمیم گیری و اجرایی، باعث میشه از ظرفیت های بزرگشون استفاده نشه. باید راهی پیدا کنیم تا اون ها رو بیشتر درگیر کنیم و توانمندشون کنیم.

منطقه حفاظت شده سیاه کشیم، با وجود زیبایی های بی نظیرش، در حال حاضر با ترکیبی پیچیده از مشکلات محیط زیستی و مدیریتی دست و پنجه نرم می کند که نیازمند توجه فوری و رویکردی جامع برای نجات است.

راهکارهای جامع و پایدار برای حفاظت از منطقه حفاظت شده سیاه کشیم: چطور نجاتش بدیم؟

خب، تا اینجا فهمیدیم مشکلات زیست محیطی سیاه کشیم چی هستن. حالا وقتشه که آستین ها رو بالا بزنیم و ببینیم چطور میشه این گنجینه رو نجات داد. خوشبختانه، راهکارهایی وجود دارن که با اجرای درستشون میشه امید رو به سیاه کشیم برگردوند.

تقویت و اجرای قوانین و نظارت هوشمند: محکم کاری برای طبیعت

اولین قدم، اینه که جلوی متخلفین رو بگیریم و اجازه ندیم هرکی هر کاری دلش خواست با این طبیعت بکر بکنه.

تشدید اقدامات قانونی

باید با تخریب کنندگان، آلوده کنندگان و شکارچیان غیرمجاز برخورد قاطع بشه. جریمه ها باید بازدارنده باشن و قوانین هم محکم تر اجرا بشن. وقتی پای منافع ملی و محیط زیست در میونه، هیچ مماشاتی نباید باشه.

افزایش توان محیط بانی

محیط بان ها واقعاً قهرمان های بی ادعای طبیعتن. باید تعدادشون رو زیاد کرد، آموزش های تخصصی بهشون داد و تجهیزات مدرن مثل دوربین های مداربسته و پهپاد رو در اختیارشون گذاشت تا بتونن بهتر از پس حفاظت از منطقه بربیان. بدون حضور مؤثر محیط بان، حفاظت از سیاه کشیم غیرممکنه.

پایش مستمر

فناوری به کمک ما میاد. با استفاده از سنجش از دور و سنسورهای مختلف، میشه وضعیت تالاب رو به صورت مستمر رصد کرد و هر گونه تغییر یا تهدیدی رو سریعاً شناسایی کرد. اینجوری قبل از اینکه مشکلات بزرگ بشن، میتونیم جلوشون رو بگیریم.

مدیریت یکپارچه و پایدار منابع آب و تالاب: دست هایی برای یک هدف

هماهنگی بین ارگان ها و مدیریت درست منابع آب، کلید حل خیلی از مشکلاته.

تدوین و اجرای طرح جامع مدیریت تالاب

یه طرح جامع و کامل که با مشارکت همه ذینفعان و بر اساس مطالعات علمی تهیه شده باشه، میتونه نقشه ی راه نجات سیاه کشیم باشه. همه باید زیر پرچم این طرح کار کنن.

تخصیص حقابه زیست محیطی

تالاب ها هم مثل ما حق زندگی دارن و نیاز به آب دارن. باید حقابه زیست محیطی برای تالاب سیاه کشیم تضمین بشه. یعنی مقدار کافی و با کیفیت آب باید به تالاب برسه تا اکوسیستمش زنده بمونه.

کنترل منابع آلاینده

احداث و توسعه تصفیه خانه های فاضلاب شهری و روستایی ضروریه. همچنین باید برای مدیریت پسماند جامد برنامه ریزی دقیقی انجام بشه تا دیگه زباله ها به تالاب راه پیدا نکنن. هر کسی باید زباله ی خودش رو مسئولانه مدیریت کنه.

کشاورزی پایدار

تو حاشیه تالاب، باید کشاورزی به سمت روش های پایدار پیش بره. یعنی آبیاری نوین و کاهش مصرف سموم و کودهای شیمیایی. اینجوری هم کشاورزان سود می برن و هم تالاب از آلودگی نجات پیدا می کنه.

احیا، بازسازی و کنترل گونه های مهاجم: دوباره زندگی

بعضی از آسیب ها رو میشه جبران کرد و بعضی از مهمون های ناخوانده رو بیرون انداخت.

پاکسازی و احیای فیزیکی

مبارزه بیولوژیکی و مکانیکی با آزولا، یه کار ضروریه. همچنین جمع آوری زباله ها و پاکسازی تالاب به صورت دوره ای، جون دوباره ای به تالاب میده. فکرش رو بکنید، چقدر حس خوبی داره وقتی یه طبیعت پاک و تمیز رو می بینیم.

جلوگیری از تصرفات

هر زمینی که به ناحق تصرف شده، باید آزاد بشه و به اکوسیستم تالاب برگرده. این کار نیاز به اراده قوی و اقدامات قاطع داره.

تقویت تنوع زیستی

با اجرای پروژه های کاشت گونه های بومی و احیای زیستگاه ها، میشه دوباره تنوع زیستی تالاب رو تقویت کرد. یعنی اون چیزی که از دست رفته رو دوباره ساخت.

آموزش، آگاهی بخشی و مشارکت مردمی: امید به فردا

مردم بزرگ ترین سرمایه برای مدیریت پایدار تالاب سیاه کشیم هستن. اگه اون ها رو آگاه کنیم و با خودمون همراه کنیم، هیچ قدرتی نمیتونه طبیعت رو نابود کنه.

برنامه های آموزشی و ترویجی

از مدارس و دانشگاه ها گرفته تا جوامع محلی، همه باید از اهمیت تالاب و راهکارهای نجات سیاه کشیم باخبر بشن. آموزش، زیربنای هر تغییر مثبتیه. اگه بچه ها از الان یاد بگیرن، نسل های آینده محافظان بهتری خواهند بود.

توانمندسازی جوامع محلی

باید به مردم محلی کمک کرد تا شغل های پایدار و جایگزین پیدا کنن، شغل هایی که به طبیعت آسیب نمی رسونن؛ مثل اکوتوریسم مسئولانه یا صنایع دستی. اینجوری هم زندگی شون بهتر میشه و هم خودشون محافظ طبیعت میشن.

تشکیل و حمایت از گروه های مردمی

سازمان های مردم نهاد و گروه های دوستدار محیط زیست میتونن نقش بسیار مهمی تو حفاظت و پایش تالاب ایفا کنن. باید ازشون حمایت کرد و بهشون فضا داد تا فعال باشن.

پژوهش های کاربردی و همکاری های علمی: با علم به جنگ مشکلات

علم همیشه راهگشاست. برای حل مشکلات پیچیده تالاب، نیاز به پژوهش و همکاری های علمی داریم.

مطالعات جامع

باید روی دینامیک تالاب، جمعیت شناسی گونه ها و اثرات تغییر اقلیم روی سیاه کشیم، مطالعات جامعی انجام بشه. این اطلاعات به ما کمک می کنن تا تصمیم های بهتری بگیریم.

همکاری با دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی

دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی پر از متخصصین زبده هستن. باید از دانش و تخصص اون ها برای حل مشکلات تالاب سیاه کشیم استفاده کرد.

بهره گیری از تجارب بین المللی

خیلی از کشورها تو مدیریت تالاب ها موفق بودن. باید از مدل های موفق مدیریت تالاب ها تو جهان الگوبرداری کنیم و ببینیم چطور میشه اون ها رو با شرایط خودمون تطبیق داد.

نجات منطقه حفاظت شده سیاه کشیم، فقط با همکاری همه جانبه دولت، سازمان های مردم نهاد، متخصصان و مهم تر از همه، مشارکت فعال جوامع محلی و افزایش آگاهی عمومی امکان پذیر است.

نتیجه گیری: چشم انداز حفظ سیاه کشیم برای نسل های آینده

خب دوستان، دیدیم که منطقه حفاظت شده سیاه کشیم، این الماس سبز گیلان، با چه چالش های عظیمی دست و پنجه نرم می کنه. از تخریب زیستگاه ها و آلودگی های بی شمار گرفته تا شکار بی رویه و بلایای طبیعی مثل خشکسالی، همه و همه دست به دست هم دادن تا حال این تالاب رو خراب کنن. راستش رو بخواهید، نجات سیاه کشیم یه کار ساده نیست و مثل پازلی می مونه که تکه های زیادی داره و باید همه با هم سر جاشون قرار بگیرن.

اما ناامید نباید شد! راهکارها وجود دارن و اگه یک رویکرد جامع، هماهنگ و پایدار رو پیش بگیریم و همه ذینفعان، یعنی از مسئولین و متخصصین گرفته تا ما مردم عادی و جوامع محلی، دست به دست هم بدیم، میشه امید داشت که سیاه کشیم دوباره نفس بکشه. حفاظت از سیاه کشیم فقط یه ضرورت زیست محیطی نیست، یه مسئولیت ملی و اخلاقی بزرگه که روی دوش همه ی ماست.

یادمون باشه، طبیعت ارثیه ای نیست که از پدرانمون به ما رسیده باشه، بلکه امانتیه که از فرزندانمون قرض گرفتیم. پس بیاید با هم کاری کنیم که نسل های آینده هم بتونن از زیبایی های بی نظیر این منطقه لذت ببرن و سیاه کشیم به عنوان نمادی از تعامل پایدار انسان و طبیعت، برای همیشه زنده بمونه.