معرفی فیلم داستان وست ساید (West Side Story)

فیلم داستان وست ساید (West Side Story) یکی از ماندگارترین موزیکال های تاریخ سینماست که عشق ممنوعه تونی و ماریا را در دل کشمکش های خیابانی نیویورک دهه ۵۰ به تصویر می کشد. این داستان شورانگیز، چه در نسخه کلاسیک ۱۹۶۱ و چه در بازسازی پرشور ۲۰۲۱، همچنان دل ها را تسخیر می کند و پیام های عمیقش درباره تعصب و امید، برای هر نسلی تازگی دارد.

تاحالا شده فیلمی رو ببینین و اونقدر محو داستانش بشین که نفهمین زمان چطور داره می گذره؟ «داستان وست ساید» یکی از همون فیلم هاست، البته نه فقط یکی، بلکه دو تا! این موزیکال محبوب، با داستان عاشقانه ای که ریشه هاش به رومئو و ژولیت شکسپیر می رسه، از همون اول که روی صحنه برادوی اومد، دل همه رو برد. بعد هم که دو بار به پرده نقره ای سینما رسید، شد یه کلاسیک واقعی.

اولین نسخه اش، یعنی فیلم داستان وست ساید ۱۹۶۱، کاری کرد کارستون و جایزه های اسکار رو یکی پس از دیگری درو کرد. بعد سال ها، استیون اسپیلبرگ بزرگ اومد و گفت: «خب، این داستان نیاز به یه نگاه تازه داره!» و با ساخت نسخه داستان وست ساید ۲۰۲۱، دوباره شور و هیجان رو به سینماها آورد. حالا سوال اینجاست که چی باعث شده این داستان اینقدر ماندگار بشه؟ و هر کدوم از این فیلم ها چطور تونستن به این جاودانگی کمک کنن؟ بیاین با هم یه سفر هیجان انگیز به دنیای جت ها و کوسه ها داشته باشیم و ببینیم چه خبر بوده.

ریشه ها و الهامات: از شکسپیر تا خیابان های نیویورک

قبل از اینکه اصلا فیلمی از «وست ساید استوری» ساخته بشه، این داستان دلبرانه روی صحنه های برادوی کولاک کرده بود. سال 1957 بود که این موزیکال به دنیا اومد و همونجا شد یه پدیده! خالقان اصلیش، یعنی آرتور لاورنتز که داستان رو نوشت، لئونارد برنستاین که موسیقی بی نظیرش رو ساخت، استیون سوندهایم با ترانه های فراموش نشدنیش و جروم رابینز که رقص های انقلابی اش رو طراحی کرد، یه تیم رویایی رو تشکیل داده بودن.

اصلا فکرشو بکنین! اونا اومدن و درام همیشگی «رومئو و ژولیت» شکسپیر رو برداشتن و آوردنش تو دل نیویورک دهه 50. به جای دوتا خانواده قدیمی و کینه توز، دوتا گروه خیابونی رو گذاشتن روبروی هم: جت ها (سفیدپوست های آمریکایی) و کوسه ها (مهاجران پورتوریکویی). انگار شکسپیر رو آورده بودن تو یه محله شلوغ و پر سروصدای امروزی!

این داستان فقط یه عشق و عاشقی ساده نبود. پر از حرف های مهم بود؛ عشق، نژادپرستی، تعصب، مهاجرت و خشونت. تقابل این دو گروه، دعواشون بر سر قلمرو و جایگاه، و عشقی که بین این همه تنش و نفرت شکوفا میشه، پیام های عمیقی رو به ما می رسوند که حتی بعد از گذشت ده ها سال، هنوزم تازه اند و کلی حرف برای گفتن دارن. موزیکال برادوی اونقدر موفق بود که اصلا راهی جز تبدیل شدنش به یه فیلم سینمایی نبود.

داستان وست ساید (۱۹۶۱): یک کلاسیک بی بدیل

وقتی صحبت از فیلم های موزیکال میشه، «داستان وست ساید ۱۹۶۱» مثل یک نگین درخشان تو تاریخ سینما می درخشه. این فیلم که توسط رابرت وایز و جروم رابینز کارگردانی شد، سال 1961 اکران شد و ژانرش همون طور که از اسمش پیداست، ترکیبی از موزیکال، درام و عاشقانه بود. اما اهمیت تاریخیش فراتر از این حرفاست.

خلاصه داستان تفصیلی: عشق در میان نزاع ها

داستان فیلم ما رو می بره به محله ای پرهیاهو تو نیویورک، جایی که دو گروه خیابونی، «جت ها» (که خودشون رو آمریکایی اصیل می دونن) و «کوسه ها» (که از مهاجرای پورتوریکو هستن)، برای تسلط بر منطقه با هم درگیرن. دعوا و درگیری های این دو گروه، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره اوناست.

در همین بین، «تونی»، که قبلاً از اعضای مهم جت ها بوده و حالا میخواد از این زندگی فاصله بگیره، تو یه جشن رقص، چشمش به «ماریا» می خوره. ماریا، خواهر «برناردو»، رهبر گروه کوسه هاست. این دیدار اول، یه عشق آتشین رو بینشون روشن می کنه. اما خب، عشق یه جت و خواهرِ رهبر کوسه ها، یعنی یه فاجعه بزرگ!

این عشق پنهانی، همه چی رو پیچیده تر می کنه. اعضای هر دو گروه از این رابطه باخبر میشن و این موضوع به تنش های موجود اضافه می کنه. اوج داستان اونجاییه که این دو گروه تصمیم می گیرن برای همیشه کار رو یکسره کنن و یه دعوای بزرگ ترتیب می دن. تو این دعوا، اتفاقات تلخی میفته. برناردو، برادر ماریا، توسط تونی کشته میشه و دوست صمیمی تونی، یعنی «ریف»، هم جونش رو از دست میده.

بعد از این فاجعه، ماریا که بین عشق و وفاداری به خانواده اش مونده، سعی می کنه تونی رو ببخشه. اما در نهایت، «چینو»، یکی از اعضای کوسه ها که عاشق ماریا بوده، تونی رو می کشه تا انتقام برناردو رو بگیره. داستان با مرگ تونی و ماریا که حالا دیگه تنهاست، به یه پایان غم انگیز می رسه و این عشق نافرجام، در دل همین محله پر از درگیری، جاودانه میشه.

بازیگران و نقش آفرینی های ماندگار

بازیگرای فیلم داستان وست ساید ۱۹۶۱ هم از اوناست که آدم هیچ وقت فراموششون نمی کنه. ناتالی وود در نقش ماریا، با اون معصومیت و صدای قشنگش، واقعاً درخشید. ریچارد بیمر هم نقش تونی رو بازی کرد و شیمی بینشون کاملاً حس می شد. اما اگه بخوایم از یه نفر دیگه حرف بزنیم که کارش محشر بود، باید به ریتا مورنو اشاره کنیم که نقش آنیتا رو بازی کرد و به خاطر همین نقش، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن رو برد. رقص ها، آوازها و احساسات آنیتا، واقعاً بی نظیر بود و کل فیلم رو تحت تاثیر قرار داد.

اوج هنر موزیکال: موسیقی و رقص انقلابی

چیزی که «وست ساید استوری ۱۹۶۱» رو از بقیه فیلم های موزیکال جدا می کنه، ترکیب بی نظیر موسیقی و رقصشه. لئونارد برنستاین با اون نبوغ موسیقایی اش، ملودی هایی رو خلق کرد که تا ابد تو ذهن آدم می مونه؛ از آهنگ های عاشقانه ای مثل Somewhere و Maria گرفته تا آهنگ های پرانرژی مثل America و Tonight. استیون سوندهایم هم با ترانه سراییش، کلمات رو با نت ها جادو کرد.

و اما رقص ها! جروم رابینز، که هم کارگردان بود و هم طراح رقص، یه انقلاب تو طراحی رقص های سینمایی به پا کرد. حرکات پرانرژی و گاهی خشن گروه های خیابانی با رقص های باله و مدرن ترکیب شد و صحنه هایی رو خلق کرد که هم داستان گو بودن و هم از نظر بصری خیره کننده. این رقص ها فقط یه بخش قشنگ از فیلم نبودن، بلکه بخش مهمی از روایت داستان بودن.

جوایز و افتخارات: اسکاری به بلندای تاریخ

فیلم داستان وست ساید ۱۹۶۱، کاری کرد که تاریخ سینما رو تغییر داد. این فیلم در مراسم اسکار، ۱۰ جایزه رو درو کرد، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (برای ریتا مورنو) و کلی جایزه های دیگه. این تعداد جایزه برای یه فیلم موزیکال، واقعاً بی نظیر بود و نشون داد که این فیلم چقدر اثرگذار و مهم بوده.

«داستان وست ساید ۱۹۶۱ با ده جایزه اسکار، جایگاهش را به عنوان یکی از پرافتخارترین موزیکال های تاریخ سینما تثبیت کرد و همچنان منبع الهام بسیاری از فیلم سازان است.»

میراث و تأثیر: یک پدیده فرهنگی

بعد از این همه سال، هنوزم وقتی اسم موزیکال میاد، خیلی ها یاد «وست ساید استوری» میفتن. این فیلم فقط یه اثر هنری نبود، بلکه به یک پدیده فرهنگی تبدیل شد. الگویی برای موزیکال های بعدی شد، الهام بخش هنرمندان زیادی شد و پیام های اجتماعیش درباره نژادپرستی و تعصب، هنوزم حرف های زیادی برای گفتن داره.

داستان وست ساید (۲۰۲۱): بازتعریفی با نگاه اسپیلبرگ

وقتی خبر اومد که استیون اسپیلبرگ، کارگردان افسانه ای هالیوود، میخواد «داستان وست ساید» رو بازسازی کنه، خیلی ها هیجان زده شدن و کلی هم سوال تو ذهنشون پیش اومد. آخه کی میتونه یه شاهکار کلاسیک رو دوباره بسازه و به همون اندازه موفق باشه؟ اما اسپیلبرگ با دیدگاه خاص خودش، اومد تا یه نفس تازه به این داستان بده.

معرفی و دیدگاه کارگردان: چرا اسپیلبرگ بازسازی کرد؟

اسپیلبرگ خودش از طرفدارای پروپاقرص موزیکال اصلی و نسخه ۱۹۶۱ بود. اون همیشه دلش می خواست این داستان رو با نگاه خودش و با استفاده از امکانات سینمای امروز بسازه. یکی از دلایل اصلیش این بود که اسپیلبرگ می خواست بیشتر روی جنبه های اجتماعی داستان، مثل نژادپرستی و مهاجرت، تاکید کنه و اون ها رو پررنگ تر نشون بده. اون میخواست نسخه خودش رو، حتی با وفاداری به اصل داستان، کمی مدرن تر و از نظر بصری و حسی، قدرتمندتر به تصویر بکشه.

خلاصه داستان با تأکید بر تفاوت ها: نگاهی تازه به یک قصه کهنه

داستان نسخه داستان وست ساید ۲۰۲۱، همون روایت اصلی عشقی تونی و ماریا و درگیری جت ها و کوسه هاست. اما اسپیلبرگ یه سری ظرافت ها و تغییرات کوچیک رو وارد داستان کرد که عمق بیشتری بهش می داد. مثلاً تو این نسخه، ما متوجه میشیم که تونی قبلاً زندان بوده و این موضوع، گذشته پردردسرش رو بهتر نشون میده.

یکی از مهم ترین تفاوت ها تو شخصیت «والنتینا» است، زن مهربون و خردمندی که صاحب دراگ استوره و تونی براش کار می کنه. تو نسخه ۱۹۶۱ این نقش رو «داک» (یه مرد سفیدپوست) داشت. ولی اسپیلبرگ اومد و ریتا مورنو رو (همون آنیتای نسخه ۱۹۶۱) تو نقش والنتینا گذاشت که یه زن پورتوریکوییه. این تغییر نه تنها به ریتا مورنو فرصت داد دوباره تو این داستان جاودانه باشه، بلکه به داستان بُعد انسانی و عمق بیشتری بخشید و نشون داد که حتی تو دل این تعصب ها، افرادی هستن که فراتر از نژاد و گروه، همدیگر رو درک می کنن. همچنین، استفاده از زبان اسپانیایی بدون زیرنویس برای مکالمات بین پورتوریکویی ها، یکی دیگه از تغییرات مهم بود که اسپیلبرگ برای احترام به فرهنگ پورتوریکویی ها و تاکید بر تم مهاجرت انجام داد.

بازیگران جدید و چالش ها: نسل جدید در وست ساید

اسپیلبرگ برای پیدا کردن بازیگرای مناسب، کلی گشت و گذار کرد. در نهایت، ریچل زگلر جوان در نقش ماریا، انسل الگورت در نقش تونی و آریانا دبوز در نقش آنیتا انتخاب شدن. ریچل زگلر با استعداد فوق العاده اش تو آواز و بازیگری، واقعاً درخشید و این اولین تجربه سینماییش بود. انسل الگورت هم سعی کرد نقش تونی رو با نگاه خودش اجرا کنه.

اما کسی که تو این نسخه، همه رو حیرت زده کرد، آریانا دبوز در نقش آنیتا بود. بازی اون پر از انرژی، احساس و قدرت بود و باعث شد که اون هم مثل ریتا مورنو، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن رو برای این نقش بگیره. البته، همونطور که گفتم، حضور ریتا مورنو در نقش والنتینا، خودش یه سورپرایز بزرگ و لذت بخش بود و به فیلم وزن و اعتبار خاصی داد.

کارگردانی و فضاسازی: نگاه مدرن به نیویورک قدیم

اسپیلبرگ با اون کارگردانی خارق العاده اش، داستان وست ساید ۲۰۲۱ رو به یه تجربه بصری نفس گیر تبدیل کرد. اون اومد و نیویورک دهه 50 رو با نورپردازی های خیره کننده، رنگ های زنده و دکوپاژ های دقیق، دوباره خلق کرد. دوربینش توی صحنه های رقص و موزیکال، جوری حرکت می کرد که انگار شما خودتون دارین بین اون همه انرژی و هیجان، می رقصین. اون تونست احساس محله های شلوغ و پر سروصدای نیویورک رو با اون حس نوستالژیکش، ولی با یه کیفیت مدرن، به بیننده منتقل کنه.

موسیقی و طراحی رقص: وفاداری به اصالت، با نوآوری های هوشمندانه

تو بخش موسیقی، اسپیلبرگ به موزیک اصلی لئونارد برنستاین و ترانه های استیون سوندهایم وفادار موند و تغییری توشون ایجاد نکرد. اما تو طراحی رقص، جاستین پک، طراح رقص این نسخه، اومد و با ادای احترام به جروم رابینز، نوآوری هایی رو وارد کار کرد. رقص ها همچنان پرانرژی و جذاب بودن، ولی با یه نگاه جدیدتر و حرکاتی که حس مدرن تری داشتن. این ترکیب وفاداری و نوآوری، باعث شد که هم طرفدارای نسخه اصلی راضی باشن و هم نسل جدید باهاش ارتباط بگیرن.

بازخورد منتقدان و جوایز: تحسین با کمی اما و اگر

فیلم داستان وست ساید ۲۰۲۱، از همون اول که اکران شد، با استقبال گرم منتقدین روبرو شد. خیلی ها کارگردانی اسپیلبرگ، بازی آریانا دبوز و فضاسازی فیلم رو تحسین کردن. البته یه عده هم بودن که می گفتن آیا اصلا نیازی به بازسازی این کلاسیک بود؟ و آیا تونسته از نسخه اصلی پیشی بگیره؟

اما با این حال، فیلم تو فصل جوایز هم موفق بود. تو گلدن گلوب جایزه بهترین فیلم موزیکال یا کمدی رو برد و ریچل زگلر و آریانا دبوز هم جوایز بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر نقش مکمل زن رو از این جشنواره گرفتن. تو اسکار هم داستان وست ساید ۲۰۲۱ تو هفت رشته نامزد شد و آریانا دبوز تونست جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن رو به خونه ببره.

مقایسه جامع: دو نگاه، یک داستان ابدی

حالا که با هر دو نسخه از «داستان وست ساید» آشنا شدیم، وقتشه که یه مقایسه درست و حسابی بینشون داشته باشیم تا ببینیم هر کدوم چه ویژگی هایی داشتن و چطور به این داستان جاودانه نگاه کردن.

جدول مقایسه ای دقیق:

عنصر مقایسه	نسخه ۱۹۶۱	نسخه ۲۰۲۱
کارگردان(ها)	رابرت وایز، جروم رابینز	استیون اسپیلبرگ
بازیگران اصلی	ناتالی وود (ماریا)، ریچارد بیمر (تونی)، ریتا مورنو (آنیتا)	ریچل زگلر (ماریا)، انسل الگورت (تونی)، آریانا دبوز (آنیتا)
رویکرد به داستان	وفاداری به موزیکال برادوی، تمرکز بر درام عاشقانه و رقص	وفاداری به هسته داستان، اضافه کردن عمق به شخصیت ها و تم های اجتماعی
تأکید بر تم ها	بیشتر بر عشق و درگیری های گروهی	بیشتر بر نژادپرستی، مهاجرت، و فقر، با عشق در پس زمینه
طراحی صحنه و لباس	کلاسیک، رنگارنگ، بازسازی محیط دهه ۵۰	جزئی نگرتر، واقع گرایانه تر، تاکید بر فرسودگی و مهاجرت
طراحی رقص	جروم رابینز (انقلابی، با الهام از باله)	جاستین پک (وفادار به رابینز، با نوآوری های مدرن و انرژی بیشتر)
تصویرسازی خشونت	نمادین و کمتر صریح	واقع گرایانه تر، خشن تر و تأثیرگذارتر
نقش شخصیت های فرعی	داک (مرد سفیدپوست صاحب دراگ استور)	والنتینا (زن پورتوریکویی، با بازی ریتا مورنو، نقش مادرانه برای تونی)
واکنش منتقدان	تحسین جهانی، یک شاهکار	تحسین گسترده، اما سوالاتی درباره لزوم بازسازی
جوایز مهم	۱۰ اسکار، ۳ گلدن گلوب	۱ اسکار، ۳ گلدن گلوب

تحلیل تفاوت های کلیدی و رویکردها:

وقتی به این دو فیلم نگاه می کنیم، می بینیم هر کدوم با یه دید متفاوت سراغ داستان رفتن. نسخه ۱۹۶۱، بیشتر روی همون حس موزیکال و درام عاشقانه تمرکز داشت. رقص ها پر از شور و هیجان بودن و شیمی بین ماریا و تونی (ناتالی وود و ریچارد بیمر) واقعاً به دل می نشست. اون نسخه یه جورایی رویای موزیکال رو به پرده سینما آورد.

اما اسپیلبرگ تو نسخه داستان وست ساید ۲۰۲۱، یه ذره دید واقع بینانه تر و خشن تری داشت. اون می خواست حرف های عمیق تری درباره نژادپرستی و تبعیض بزنه. مثلاً استفاده از زبان اسپانیایی بدون زیرنویس برای مکالمات پورتوریکویی ها، یه تصمیم شجاعانه بود که باعث میشد بیننده حس کنه واقعاً تو دل اون اجتماع قرار گرفته.

تو بحث شخصیت ها هم، اسپیلبرگ بهشون عمق بیشتری داد. پیشینه زندانی تونی، یا حضور پررنگ تر والنتینا، باعث شد شخصیت ها واقعی تر بشن و ما بیشتر باهاشون ارتباط برقرار کنیم. صحنه های خشونت هم تو نسخه اسپیلبرگ، خیلی صریح تر و دردناک تر بودن و تاثیر عمیق تری روی بیننده می ذاشتن.

اینکه اسپیلبرگ تونست یه اثر کلاسیک رو بازسازی کنه و بازم موفق باشه، خودش یه جور چالش بزرگ بود. بعضی ها میگن نسخه ۱۹۶۱ هنوزم بهترینه، ولی خب، کاری که اسپیلبرگ کرد این بود که داستان وست ساید رو برای یه نسل جدید، جذاب و قابل درک کرد و پیام هاش رو باز هم به یادمون آورد.

چرا داستان وست ساید هنوز مهم است؟ (پیام ها و تأثیرات فراتر از سینما)

شاید از خودتون بپرسین که چرا با وجود این همه فیلم و سریال جدید، هنوزم «داستان وست ساید» اینقدر مهمه و بعد از این همه سال، هنوزم درباره اش حرف می زنیم؟ راستش این داستان یه سری تم های جهانی و همیشگی داره که هیچ وقت کهنه نمیشن.

تم های جهانی و همیشگی: از نژادپرستی تا خشونت

داستان وست ساید فقط درباره یه عشق ممنوعه نیست. این فیلم به موضوعاتی مثل نژادپرستی، تبعیض طبقاتی، مهاجرت و خشونت می پردازه که متاسفانه تو دنیای امروز ما هم هنوز حرف های زیادی برای گفتن دارن. دعوای جت ها و کوسه ها، نمادی از همون درگیری ها و تعصباتیه که تو جوامع مختلف وجود داره. فیلم نشون میده که چطور نفرت و پیش داوری، میتونه زندگی آدم ها رو نابود کنه.

عشق به مثابه امید: روشنایی در دل تاریکی

تو دل این همه تاریکی و درگیری، عشق تونی و ماریا مثل یه کورسوی امید می درخشه. این عشق نشون میده که حتی تو بدترین شرایط هم، محبت و همدلی میتونه راهی برای برون رفت از نفرت باشه. این پیام برای همیشه مهم خواهد بود و به ما یادآوری می کنه که عشق، قوی ترین نیروی دنیاست که میتونه مرزها و تفاوت ها رو از بین ببره.

«داستان وست ساید به ما یادآوری می کند که تعصبات، فارغ از زمان و مکان، می توانند زندگی ها را تباه کنند، اما عشق همیشه راهی برای امیدواری باقی می گذارد.»

تأثیر بر فرهنگ عامه: جاودانه در موسیقی و رقص

«وست ساید استوری» فقط یه فیلم نبود، یه پدیده فرهنگی بود که روی موسیقی، رقص و سینما تاثیر زیادی گذاشت. آهنگ هاش مثل Somewhere و America بارها توسط هنرمندای مختلف بازخوانی شدن. رقص هاش الگوی خیلی از فیلم ها و اجراهای صحنه ای قرار گرفتن. این داستان نشون داد که یه موزیکال میتونه چقدر عمیق و پرمفهوم باشه و فراتر از یه سرگرمی صرف، به یه اثر هنری مهم تبدیل بشه.

راهنمای تماشا: کجا فیلم را ببینیم؟

اگه تا الان این شاهکارها رو ندیدین، یا دلتون میخواد دوباره تماشاشون کنین، جای نگرانی نیست. نسخه داستان وست ساید ۱۹۶۱ و داستان وست ساید ۲۰۲۱ رو میتونین تو پلتفرم های استریمینگ مختلف پیدا کنین.

نسخه ۱۹۶۱ رو میشه تو سرویس هایی مثل آمازون پرایم ویدئو (Amazon Prime Video) یا اچ بی او مکس (HBO Max) (بسته به منطقه جغرافیایی) پیدا کرد. همچنین، نسخه های فیزیکی DVD و Blu-ray اون هم هنوز تو بازار موجوده.

فیلم وست ساید استوری اسپیلبرگ (نسخه ۲۰۲۱) هم معمولاً تو دیزنی پلاس (Disney+) برای استریم در دسترسه و میتونین نسخه های فیزیکی Blu-ray و 4K Ultra HD اون رو هم از فروشگاه ها تهیه کنین. پیشنهاد می کنم اگه فرصت دارین، هر دو نسخه رو ببینین تا بتونین خودتون مقایسه کنین و لذت کامل این داستان بی نظیر رو ببرین.

نتیجه گیری: میراث یک داستان بی زمان

خب رسیدیم به آخر این سفرمون به دنیای «داستان وست ساید». دیدیم که چطور این داستان، با ریشه هایی که به شکسپیر می رسه و با موسیقی و رقص بی نظیرش، تونسته برای ده ها سال تو قلب و ذهن ما باقی بمونه. از نسخه کلاسیک ۱۹۶۱ که با ۱۰ جایزه اسکارش تاریخ ساز شد، تا بازسازی مدرن و پر از پیام اسپیلبرگ در سال ۲۰۲۱، هر کدوم به نوعی به این جاودانگی کمک کردن.

نقد فیلم داستان وست ساید نشون میده که چه نسخه قدیمی و چه داستان وست ساید ۲۰۲۱، فارغ از تفاوت هاشون، همه روی یک پیام مهم تاکید می کنن: اینکه تعصب و نفرت، همیشه به ویرانی منجر میشه، ولی عشق و همدلی، تنها راه نجاته. شاید همین پیام جهانی و همیشگی، باعث شده که این داستان هرگز کهنه نشه و برای هر نسلی، حرف های تازه ای برای گفتن داشته باشه.

اگر اهل فیلم دیدن هستین، حتماً هر دو نسخه رو تماشا کنین. اینجوری میتونین خودتون مقایسه کنین، نقاط قوت و ضعف هر کدوم رو ببینین و از یه تجربه سینمایی بی نظیر لذت ببرین. کی میدونه، شاید چند سال دیگه یه کارگردان دیگه هم بیاد و یه نگاه تازه به این داستان بندازه و یه بار دیگه، «وست ساید استوری» رو روی پرده های سینما زنده کنه. چون بعضی داستان ها هستن که هیچ وقت نمی میرن!