سال تحویل در جوار حضرت حافظ؛ «بوی بهار نارنج باران خورده فضا را پر کرده و خورشید بر آمده از پس ابرها نشان از عیدی زیبا دارد»

فرهاد عشوندی: گرگ و میش است. یک ساعتی تا سال تحویل مانده. باران قطع شده و خیابان تکاپو دارد. همه به سمت حافظیه در حرکتند. خبری از نگهبانان شیفت شب در آن هوای بارانی نیست که به عابرین می گفتند در لحظه سال تحویل حافظیه تعطیل است. انگار آن حرف ها سیاستی بوده برای کم کردن ازدحام اما چند ده هزار نفری تمام مسیر منتهی به حافظیه را اقلا سی دقیقه تا لحظه تحویل سال پر کردند.

داخل پر شده و جماعت زیادی بیرونند. همه گوشی به دست ویدیو می گیرند. بوی بهار نارنج باران خورده فضا را پر کرده. همه استرس دارند و خیلی هم تعداد نیروهای انتظامی زیاد نیست. خبری هم از فشار و زور برای ورود نیست. تقریبا همه خانواده اند. خانواده هایی از جای جای کشور. حالا فقط لحظاتی تا سال نو مانده. درهای پشتی باغ گشوده می شود و جمعیت مجال ورود به درون مجموعه را پیدا می کنند.

یکی حول حالنا می خواند و انفجار ترقه های نورافشانی، یعنی یک سال همه بزرگتر شدیم. آسمان آبی و خورشید بر آمده از پس ابرها و نسیم خنک صبحگاهی نشان از عیدی زیبا دارد. یکی میکروفن به دست می خواند: «جینگ و جینگ ساز میاد، از بالای شیراز میاد…»

گروهی عکس می گیرند، برخی سلفی و گروهی از جوان ها با هم همنوا شده اند:«ای ایران ای مرز پر گهر، ای خاکت سر چشمه هنر» مردم به خود مشغولند، یکی فال می گیرد. بقیه هم دیگر را می بوسند و سال جدید را تبریک می گویند.

ازدحام جمعیت موبایل ها را از دسترس خارج کرده و همه همان جا فقط می توانند با اطرافیان شان لحظه شروع سال جدید را خوش باشند. همان جا که از هر سویش بنگری طاقی زیبای مقبره اش را می بینی و تفالی که به فالش می زنی که شاید این بار در آن برگه پر از تصویر، فالت این باشد:

خم زلف تو دام کفر و دین است
ز کارستان او یک شمه این است
جمالت معجز عشق است لیکن
حدیث غمزه ات سر مبین است

233233