درمان گرفتگی رگ پای راست

درمان گرفتگی رگ پای راست : رویکردی جامع و علمی

گرفتگی رگ پای راست که در اصطلاح پزشکی به بیماری شریان محیطی (Peripheral Artery Disease – PAD) اندام تحتانی شناخته می شود وضعیتی جدی است که نیازمند توجه و درمان مناسب پزشکی است. درمان این عارضه بسته به شدت گرفتگی محل دقیق آن و وضعیت سلامت عمومی فرد متفاوت خواهد بود. هدف اصلی درمان بهبود جریان خون به پا کاهش علائم پیشگیری از عوارض جدی مانند از دست دادن عضو و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. در ادامه این مقاله به بررسی جامع این موضوع از دیدگاه پزشکی و علمی خواهیم پرداخت.

تعریف علمی و معرفی بیماری شریان محیطی اندام تحتانی

بیماری شریان محیطی (PAD) اصطلاحی فراگیر است که به باریک شدن یا انسداد شریان ها به ویژه شریان های اندام ها (معمولاً پاها) ناشی از تجمع پلاک های آترواسکلروتیک اطلاق می شود. آترواسکلروز فرآیندی تدریجی است که در آن رسوبات چربی کلسترول و سایر مواد زائد در دیواره داخلی شریان ها تجمع یافته و منجر به تشکیل پلاک و در نتیجه تنگ شدن رگ و کاهش جریان خون می شود. در مورد گرفتگی رگ پا این فرایند شریان های خون رسان پا را تحت تأثیر قرار داده و خون رسانی به عضلات و بافت های پا را مختل می کند.

بیماری شریان محیطی تنها محدود به پاها نیست و می تواند سایر شریان های محیطی بدن مانند شریان های گردن کلیه ها و بازوها را نیز درگیر کند. با این حال گرفتگی رگ های پا به دلیل شیوع بالا و تأثیر قابل توجه بر کیفیت زندگی افراد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شناخت دقیق این بیماری و عوامل خطر مرتبط با آن گامی اساسی در پیشگیری و درمان مؤثر آن محسوب می شود.

علائم و نشانه های گرفتگی رگ پای راست

علائم بیماری شریان محیطی پا بسته به شدت گرفتگی رگ و میزان کاهش جریان خون متفاوت است. در مراحل اولیه ممکن است فرد هیچ علامتی نداشته باشد. با پیشرفت بیماری علائم زیر ممکن است ظاهر شوند :

• لنگش متناوب (Intermittent Claudication) : شایع ترین علامت PAD درد گرفتگی یا خستگی در عضلات پا (به ویژه ساق پا ران یا باسن) هنگام راه رفتن یا ورزش است که با استراحت بهبود می یابد. شدت درد متناسب با میزان فعالیت و شدت گرفتگی رگ متغیر است.
• درد در حالت استراحت (Rest Pain) : در موارد شدیدتر ممکن است درد حتی در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد به ویژه در شب هنگام خوابیدن. این درد معمولاً در انگشتان پا و پنجه پا احساس می شود و ممکن است با آویزان کردن پا از تخت یا راه رفتن کوتاه مدت تسکین یابد. درد استراحت نشان دهنده کاهش شدید خون رسانی به پا است و یک علامت هشداردهنده محسوب می شود.
• تغییرات پوستی : کاهش جریان خون می تواند منجر به تغییرات ظاهری در پوست پا شود از جمله :
  • سردی پا : پای آسیب دیده ممکن است نسبت به پای سالم سردتر باشد.
  • رنگ پریدگی یا کبودی پوست : پوست پا ممکن است رنگ پریده مایل به آبی (سیانوز) یا براق به نظر برسد.
  • نازک شدن و شکنندگی پوست : پوست پا ممکن است نازک تر شکننده تر و خشک تر شود.
  • ریزش موی پا و انگشتان : کاهش جریان خون می تواند منجر به ریزش مو در پا و انگشتان شود.
  • کندی رشد ناخن ها : ناخن های پا ممکن است کندتر رشد کنند و ضخیم و شکننده شوند.
• زخم های غیرقابل التیام (Non-healing Ulcers) : در موارد شدید PAD کاهش شدید خون رسانی می تواند منجر به ایجاد زخم های باز روی پا و انگشتان شود که به سختی التیام می یابند یا اصلا بهبود نمی یابند. این زخم ها مستعد عفونت هستند و می توانند به عوارض جدی مانند قانقاریا و در نهایت قطع عضو منجر شوند.
• نبض ضعیف یا عدم وجود نبض در پا : پزشک در معاینه فیزیکی ممکن است متوجه ضعف یا عدم وجود نبض در شریان های پا (به ویژه در مچ پا و پشت پا) شود که نشان دهنده کاهش جریان خون است.
• اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) : در مردان PAD می تواند با اختلال نعوظ همراه باشد زیرا جریان خون به اندام های تناسلی نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

توجه به این نکته ضروری است که شدت علائم PAD می تواند بسیار متغیر باشد. برخی افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدید و ناتوان کننده ای را تجربه کنند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم به ویژه لنگش متناوب یا درد استراحت مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است.

روش های تشخیص علمی و پزشکی گرفتگی رگ پا

تشخیص بیماری شریان محیطی پا معمولاً با ترکیبی از معاینه فیزیکی شرح حال بیمار و تست های تشخیصی انجام می شود. روش های تشخیصی رایج عبارتند از :

• معاینه فیزیکی : پزشک در معاینه فیزیکی به بررسی موارد زیر می پردازد :
  • نبض ها : بررسی نبض در شریان های مختلف پا (مانند شریان های رانی پشت پایی و تیبیال خلفی) برای ارزیابی قدرت و وجود نبض. نبض ضعیف یا عدم وجود نبض می تواند نشان دهنده گرفتگی رگ باشد.
  • بررسی پوست پا : ارزیابی رنگ دما رطوبت و وضعیت پوست پا از نظر تغییرات ذکر شده در بخش علائم.
  • تست بالا بردن پا (Buerger’s Test) : بیمار به پشت می خوابد و پاهایش را بالا می برد. در صورت وجود PAD پاها ممکن است رنگ پریده شوند. سپس بیمار می نشیند و پاها را آویزان می کند. در PAD پاها ممکن است به رنگ قرمز تیره یا بنفش تغییر رنگ دهند.
• شاخص مچ پایی-بازویی (Ankle-Brachial Index – ABI) : یک تست غیرتهاجمی ساده و بسیار مفید برای تشخیص PAD است. در این تست فشار خون در مچ پا و بازو با استفاده از دستگاه فشار خون و داپلر اندازه گیری می شود. نسبت فشار خون مچ پا به فشار خون بازو محاسبه می شود. ABI کمتر از ۰.۹ نشان دهنده PAD است. هرچه ABI پایین تر باشد شدت PAD بیشتر است.
• سونوگرافی داپلر رنگی (Color Doppler Ultrasound) : این روش تصویربرداری غیرتهاجمی از امواج صوتی برای ارزیابی جریان خون در شریان های پا استفاده می کند. سونوگرافی داپلر می تواند محل و شدت گرفتگی رگ را مشخص کند و اطلاعات مفیدی در مورد سرعت و جهت جریان خون ارائه دهد.
• آنژیوگرافی (Angiography) : روش های آنژیوگرافی تصویربرداری دقیق تری از شریان ها ارائه می دهند و می توانند محل و شدت گرفتگی را با جزئیات بیشتری نشان دهند. انواع آنژیوگرافی عبارتند از :
  • آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CT Angiography) : در این روش از اشعه ایکس و ماده حاجب برای ایجاد تصاویر سه بعدی از شریان ها استفاده می شود. CT آنژیوگرافی روشی سریع و غیرتهاجمی است.
  • آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MR Angiography) : در این روش از امواج مغناطیسی و ماده حاجب برای تصویربرداری از شریان ها استفاده می شود. MR آنژیوگرافی از اشعه ایکس استفاده نمی کند و برای افرادی که به ماده حاجب حساسیت دارند مناسب تر است.
  • آنژیوگرافی کاتتری (Catheter Angiography) : این روش تهاجمی تر است و معمولاً قبل از مداخلات درمانی مانند آنژیوپلاستی انجام می شود. در آنژیوگرافی کاتتری یک کاتتر نازک از طریق شریان کشاله ران یا بازو وارد بدن شده و به شریان های پا هدایت می شود. ماده حاجب از طریق کاتتر تزریق شده و تصاویر اشعه ایکس از شریان ها گرفته می شود. آنژیوگرافی کاتتری دقیق ترین روش تصویربرداری از شریان ها است و امکان انجام مداخلات درمانی همزمان را نیز فراهم می کند.
• سایر آزمایش ها : بسته به شرایط بیمار و تشخیص پزشک ممکن است آزمایش های دیگری نیز انجام شود از جمله :
  • آزمایش خون : برای بررسی عوامل خطر PAD مانند کلسترول بالا قند خون بالا (دیابت) و عملکرد کلیه ها.
  • تست ورزش روی تردمیل : برای ارزیابی شدت لنگش متناوب و تعیین میزان محدودیت عملکردی بیمار.

انتخاب روش تشخیصی مناسب بر اساس علائم بیمار نتایج معاینه فیزیکی و صلاحدید پزشک متخصص انجام می شود. تشخیص دقیق و به موقع PAD برای برنامه ریزی درمان مناسب و جلوگیری از عوارض جدی بسیار حائز اهمیت است.

روش های درمانی گرفتگی رگ پا

هدف از درمان بیماری شریان محیطی پا کاهش علائم بهبود جریان خون پیشگیری از پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارض جدی مانند از دست دادن عضو است. روش های درمانی PAD بسته به شدت بیماری و شرایط فردی بیمار متفاوت است و شامل موارد زیر می شود :

درمان های دارویی

داروها نقش مهمی در مدیریت PAD ایفا می کنند و می توانند به کاهش علائم بهبود جریان خون و کاهش خطر عوارض قلبی عروقی کمک کنند. داروهای رایج مورد استفاده در درمان PAD عبارتند از :

• داروهای ضد پلاکت (Antiplatelet Medications) : این داروها مانند آسپرین و کلوپیدوگرل به جلوگیری از چسبیدن پلاکت های خون به یکدیگر و تشکیل لخته خون کمک می کنند. این امر خطر سکته قلبی و مغزی را در بیماران PAD کاهش می دهد.
• داروهای استاتین (Statins) : این داروها مانند آتورواستاتین و روزوواستاتین به کاهش سطح کلسترول بد (LDL) در خون کمک می کنند و پیشرفت آترواسکلروز را کند می کنند. استاتین ها همچنین اثرات ضد التهابی دارند و می توانند به تثبیت پلاک های آترواسکلروتیک کمک کنند.
• داروهای گشادکننده عروق (Vasodilators) :
  • سیلوستازول (Cilostazol) : این دارو یک گشادکننده عروق و ضد پلاکت است که به بهبود جریان خون در پاها و کاهش علائم لنگش متناوب کمک می کند. سیلوستازول با افزایش مسافت پیاده روی بدون درد کیفیت زندگی بیماران PAD را بهبود می بخشد.
  • پنتوکسیفیلین (Pentoxifylline) : این دارو با بهبود انعطاف پذیری گلبول های قرمز خون و کاهش ویسکوزیته خون به بهبود جریان خون در عروق کوچک کمک می کند. با این حال اثربخشی پنتوکسیفیلین در درمان لنگش متناوب کمتر از سیلوستازول است و معمولاً به عنوان درمان خط دوم در نظر گرفته می شود.
• داروهای کنترل فشار خون (Antihypertensive Medications) : کنترل فشار خون بالا در بیماران PAD بسیار مهم است زیرا فشار خون بالا یکی از عوامل خطر اصلی پیشرفت آترواسکلروز است. داروهای مختلفی برای کنترل فشار خون وجود دارد و انتخاب دارو بر اساس شرایط فردی بیمار و سایر بیماری های همراه انجام می شود.
• داروهای کنترل قند خون (Antidiabetic Medications) : در بیماران دیابتی مبتلا به PAD کنترل دقیق قند خون بسیار حیاتی است. قند خون بالا می تواند به دیواره عروق آسیب برساند و پیشرفت آترواسکلروز را تسریع کند. داروهای مختلفی برای کنترل قند خون وجود دارد از جمله داروهای خوراکی و انسولین.

روش های مداخله ای و جراحی

در مواردی که درمان های دارویی به تنهایی کافی نیستند یا گرفتگی رگ شدید است روش های مداخله ای و جراحی ممکن است لازم باشد. این روش ها به منظور باز کردن رگ مسدود شده و بهبود جریان خون به پا انجام می شوند. روش های مداخله ای و جراحی رایج عبارتند از :

• آنژیوپلاستی و استنت گذاری (Angioplasty and Stenting) : این روش کم تهاجمی رایج ترین روش مداخله ای برای درمان PAD است. در آنژیوپلاستی یک کاتتر نازک با یک بالون کوچک در نوک آن از طریق شریان کشاله ران یا بازو وارد بدن شده و به محل گرفتگی رگ هدایت می شود. بالون در محل گرفتگی باد می شود تا رگ را باز کند و جریان خون را بهبود بخشد. پس از آنژیوپلاستی معمولاً یک استنت (Stent) یک لوله توری فلزی کوچک در داخل رگ قرار داده می شود تا رگ باز نگه داشته شود و از تنگ شدن مجدد آن جلوگیری شود.
• آترکتومی (Atherectomy) : در این روش از یک کاتتر مخصوص برای برداشتن پلاک های آترواسکلروتیک از داخل شریان استفاده می شود. آترکتومی ممکن است به تنهایی یا همراه با آنژیوپلاستی و استنت گذاری انجام شود. انواع مختلفی از دستگاه های آترکتومی وجود دارد که از مکانیسم های مختلفی برای برداشتن پلاک استفاده می کنند از جمله برش تراشیدن یا لیزر.
• جراحی بای پس عروق (Bypass Surgery) : در موارد گرفتگی های شدید و طولانی یا در مواردی که آنژیوپلاستی و آترکتومی موفقیت آمیز نیستند جراحی بای پس ممکن است لازم باشد. در جراحی بای پس یک رگ سالم (که معمولاً از پا یا بازو گرفته می شود) یا یک لوله مصنوعی (گرافت) برای ایجاد یک مسیر جدید برای جریان خون در اطراف ناحیه مسدود شده استفاده می شود. جراحی بای پس یک روش تهاجمی تر نسبت به آنژیوپلاستی است اما در موارد خاص می تواند بسیار مؤثر باشد.

انتخاب روش درمانی مناسب به شدت گرفتگی رگ محل گرفتگی وضعیت سلامت عمومی بیمار و صلاحدید پزشک متخصص بستگی دارد. در بسیاری از موارد ترکیبی از درمان های دارویی و مداخله ای برای دستیابی به بهترین نتایج درمانی استفاده می شود.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای مدیریت گرفتگی رگ پا

علاوه بر درمان های دارویی و پزشکی تغییرات سبک زندگی و راهکارهای خانگی نقش مهمی در مدیریت بیماری شریان محیطی پا ایفا می کنند و می توانند به بهبود علائم کاهش خطر پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی کمک کنند. توصیه های مهم سبک زندگی عبارتند از :

• ترک سیگار : ترک سیگار مهم ترین اقدام سبک زندگی برای بیماران PAD است. سیگار کشیدن به شدت به عروق خونی آسیب می رساند آترواسکلروز را تسریع می کند و خطر عوارض PAD را به طور چشمگیری افزایش می دهد. ترک سیگار می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و خطر از دست دادن عضو را کاهش دهد.
• ورزش منظم : ورزش منظم به ویژه پیاده روی برای بیماران PAD بسیار مفید است. ورزش منظم به بهبود جریان خون تقویت عضلات پا و کاهش علائم لنگش متناوب کمک می کند. برنامه ورزشی باید با مشورت پزشک و به تدریج افزایش یابد. هدف پیاده روی منظم تا حدی است که باعث ایجاد درد شود سپس استراحت کوتاه و ادامه پیاده روی.
• رژیم غذایی سالم : پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل برای بیماران PAD ضروری است. رژیم غذایی باید کم چرب کم کلسترول و غنی از میوه ها سبزیجات و غلات کامل باشد. محدود کردن مصرف چربی های اشباع و ترانس کلسترول و سدیم (نمک) توصیه می شود.
• مدیریت وزن : حفظ وزن سالم و اجتناب از اضافه وزن و چاقی برای سلامت عروق بسیار مهم است. اضافه وزن فشار بیشتری به قلب و عروق وارد می کند و خطر آترواسکلروز را افزایش می دهد.
• مراقبت از پا : مراقبت دقیق از پا برای بیماران PAD به ویژه افراد دیابتی بسیار حائز اهمیت است. کاهش جریان خون در پاها می تواند خطر عفونت و زخم های پا را افزایش دهد. توصیه های مراقبت از پا عبارتند از :
  • بررسی روزانه پاها : بررسی روزانه پاها از نظر زخم تاول قرمزی یا سایر مشکلات.
  • شستشوی روزانه پاها : شستشوی روزانه پاها با آب ولرم و صابون ملایم و خشک کردن کامل پاها به ویژه بین انگشتان.
  • مرطوب نگه داشتن پوست پا : استفاده از لوسیون یا کرم مرطوب کننده برای جلوگیری از خشکی و ترک خوردگی پوست پا (اجتناب از مرطوب کردن بین انگشتان).
  • پوشیدن کفش مناسب : پوشیدن کفش های راحت و مناسب که از پاها محافظت کنند و از ایجاد فشار یا آسیب به پا جلوگیری کنند. اجتناب از پوشیدن کفش های تنگ یا پاشنه بلند.
  • جلوگیری از آسیب به پا : اجتناب از راه رفتن پابرهنه استفاده از جوراب های نخی و تمیز و محافظت از پاها در برابر سرما و گرما.
  • مراجعه به پزشک برای مشکلات پا : در صورت بروز هرگونه مشکل پوستی یا زخمی در پا بلافاصله به پزشک مراجعه شود.
• کنترل عوامل خطر : مدیریت و کنترل سایر عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی مانند فشار خون بالا کلسترول بالا و دیابت برای بیماران PAD بسیار مهم است. پیگیری منظم با پزشک و رعایت توصیه های درمانی برای کنترل این عوامل خطر ضروری است.

رعایت این راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی در کنار درمان های پزشکی می تواند به بهبود علائم و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به گرفتگی رگ پا کمک شایانی کند.

روش های پیشگیری از گرفتگی رگ پا و اقدامات لازم

پیشگیری از بیماری شریان محیطی پا بر کنترل عوامل خطر آترواسکلروز و اتخاذ سبک زندگی سالم متمرکز است. اقدامات پیشگیرانه کلیدی عبارتند از :

• ترک سیگار : عدم استعمال دخانیات مهم ترین اقدام پیشگیرانه است. ترک سیگار خطر ابتلا به PAD را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
• رژیم غذایی سالم : پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل کم چرب کم کلسترول و غنی از میوه ها سبزیجات و غلات کامل.
• ورزش منظم : انجام فعالیت بدنی منظم و ورزش هوازی مانند پیاده روی شنا یا دوچرخه سواری به مدت حداقل ۳۰ دقیقه در بیشتر روزهای هفته.
• حفظ وزن سالم : حفظ وزن مناسب و اجتناب از اضافه وزن و چاقی.
• کنترل فشار خون : کنترل و درمان فشار خون بالا با رعایت رژیم غذایی کم نمک ورزش منظم و در صورت نیاز داروهای کاهنده فشار خون.
• کنترل کلسترول خون : کنترل و درمان کلسترول بالا با رژیم غذایی کم چرب ورزش منظم و در صورت نیاز داروهای استاتین.
• کنترل قند خون : کنترل و درمان دیابت با رژیم غذایی مناسب ورزش منظم و داروهای کنترل قند خون (در صورت لزوم).
• معاینات منظم پزشکی : انجام معاینات منظم پزشکی به ویژه برای افراد بالای ۵۰ سال و افراد دارای عوامل خطر PAD برای تشخیص زودهنگام و شروع درمان به موقع.

با اتخاذ این اقدامات پیشگیرانه و حفظ سبک زندگی سالم می توان خطر ابتلا به بیماری شریان محیطی پا را به میزان قابل توجهی کاهش داد و از عوارض جدی آن جلوگیری کرد.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

گرفتگی رگ پای راست یا بیماری شریان محیطی اندام تحتانی یک بیماری شایع و جدی است که می تواند منجر به عوارض ناتوان کننده و خطرناک شود. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب PAD برای بهبود علائم کاهش خطر پیشرفت بیماری و جلوگیری از عوارض جدی مانند از دست دادن عضو ضروری است.

درمان PAD شامل ترکیبی از درمان های دارویی روش های مداخله ای و جراحی و تغییرات سبک زندگی است. داروهای ضد پلاکت استاتین ها و گشادکننده های عروق نقش مهمی در مدیریت دارویی PAD ایفا می کنند. آنژیوپلاستی استنت گذاری آترکتومی و جراحی بای پس روش های مداخله ای و جراحی برای باز کردن رگ مسدود شده و بهبود جریان خون هستند.

تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار ورزش منظم رژیم غذایی سالم مدیریت وزن و مراقبت از پا بخش جدایی ناپذیر درمان PAD هستند و می توانند به بهبود علائم و کیفیت زندگی بیماران کمک کنند. پیشگیری از PAD بر کنترل عوامل خطر آترواسکلروز و اتخاذ سبک زندگی سالم متمرکز است.

مهم ترین نکته در مدیریت و پیشگیری از گرفتگی رگ پا آگاهی از عوامل خطر شناخت علائم اولیه و مراجعه به موقع به پزشک است. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می توان از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد و از بروز عوارض جدی و ناتوان کننده پیشگیری نمود.

بخش پرسش و پاسخ (FAQ)

۱. آیا گرفتگی رگ پا بیماری خطرناکی است؟

بله گرفتگی رگ پا (PAD) می تواند بیماری خطرناکی باشد. PAD نه تنها منجر به علائم ناتوان کننده مانند درد پا و لنگش متناوب می شود بلکه نشان دهنده وجود آترواسکلروز در سایر عروق بدن از جمله عروق قلب و مغز است. افراد مبتلا به PAD در معرض خطر بالاتری برای سکته قلبی سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی قرار دارند. در موارد شدید PAD می تواند منجر به زخم های غیرقابل التیام عفونت قانقاریا و در نهایت قطع عضو شود. بنابراین تشخیص و درمان به موقع PAD بسیار مهم است.

۲. آیا گرفتگی رگ پا بدون جراحی قابل درمان است؟

بله در بسیاری از موارد گرفتگی رگ پا را می توان بدون جراحی درمان کرد. درمان های دارویی تغییرات سبک زندگی و روش های مداخله ای کم تهاجمی مانند آنژیوپلاستی و استنت گذاری می توانند در بهبود جریان خون و کاهش علائم مؤثر باشند. درمان های دارویی شامل داروهای ضد پلاکت استاتین ها و گشادکننده های عروق است. تغییرات سبک زندگی شامل ترک سیگار ورزش منظم رژیم غذایی سالم و مراقبت از پا است. آنژیوپلاستی و استنت گذاری روش های کم تهاجمی هستند که می توانند رگ مسدود شده را باز کنند. جراحی بای پس معمولاً فقط در موارد شدید و پیچیده PAD که سایر روش های درمانی مؤثر نبوده اند لازم است.

۳. عوارض بلند مدت گرفتگی رگ پا چیست؟

در صورت عدم درمان یا مدیریت نامناسب گرفتگی رگ پا می تواند منجر به عوارض بلند مدت جدی شود از جمله :

• پیشرفت بیماری : PAD به مرور زمان می تواند پیشرفت کند و شدت گرفتگی رگ ها افزایش یابد.
• درد مزمن پا : لنگش متناوب و درد استراحت می توانند به درد مزمن و ناتوان کننده تبدیل شوند و کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهند.
• زخم های غیرقابل التیام و عفونت : کاهش شدید خون رسانی می تواند منجر به ایجاد زخم های باز روی پا و انگشتان شود که به سختی التیام می یابند و مستعد عفونت هستند.
• قانقاریا و قطع عضو : در موارد بسیار شدید PAD کاهش خون رسانی می تواند منجر به مرگ بافتی (قانقاریا) شود و در نهایت نیاز به قطع عضو (انگشت پا یا ساق پا) باشد.
• افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی : افراد مبتلا به PAD در معرض خطر بالاتری برای سکته قلبی سکته مغزی و مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی قرار دارند. PAD نشان دهنده وجود آترواسکلروز در سراسر بدن است و خطر عوارض قلبی عروقی را افزایش می دهد.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی داشته و به منظور آگاهی رسانی است. این اطلاعات به هیچ عنوان جایگزین مشاوره تشخیص و درمان تخصصی پزشکی نیستند. در صورت داشتن هرگونه علامت یا نگرانی در مورد گرفتگی رگ پا حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک با بررسی دقیق شرایط شما بهترین روش تشخیصی و درمانی را تعیین خواهد کرد.

 

منبع: شرکت نیکان فارمد مهر