این پروتیین ها کلید سلامتی و جوانی می باشند

آفتاب نیوز :

جدیدترین پژوهش ها از شناسایی دو پروتیین در خون خبر می دهند که می تواند بر طول عمر و سلامتی ما تاثیرگذار باشند. ساخت دارو هایی با عملکرد این پروتیین ها می تواند روند پیری را کند کرده و طول عمر را افزایش دهد. 

با افزایش سن، بدن انسان پس از رسیدن به بزرگسالی شروع به افت کرده که منجر به ابتلا به بیماری های مرتبط با پیری و در نهایت مرگ می شود. جدیدترین تحقیقات نشان می دهد دو پروتیین خون توسط دانشمندان شناسایی شده اند که بر طول عمر و سلامتی ما تاثیر می گذارند.

با توجه به عملکرد این دو پروتیین بر طول عمر، دانشمندان می توانند روی ساخت دارو هایی که این پروتیین ها را هدف قرار داده، تمرکز کرده و باعث کند شدن روند پیری شوند.

بسیاری از عوامل پیچیده و مرتبط، از جمله ژنتیک، سبک زندگی، محیط و شانس می توانند میزان پیری و مرگ را تعیین کنند. این مطالعه جدید نقش دو پروتیین در فرآیند پیری را مشخص کرده که می تواند در جهت به تاخیر انداختن این روند موثر باشد. برخی از افراد به دلیل دی ان ای به ارث برده از والدین خود به طور طبیعی دارای سطوح بالاتر یا پایین تری از این پروتیین های خاص هستند. این سطوح پروتیین به نوبه خود می تواند بر سلامت فرد تاثیر بگذارد. 

محققان دانشگاه ادینبورگ نتایج شش مطالعه ژنتیکی بزرگ را در مورد پیری انسان مطالعه، بررسی و ترکیب کردند که هر کدام حاوی اطلاعات ژنتیکی صد ها هزار نفر بود. در میان 857 پروتیین مورد مطالعه، محققان دو پروتیین را شناسایی کردند که اثرات منفی قابل توجهی در معیار های مختلف پیری داشتند.

افرادی که افزایش سطح این پروتیین ها را از طریق دی ان ای به ارث برده، داشتند، از سلامتی ضعیف تری برخوردار بودند و نسبت به افرادی که سطح کمتری از این پروتیین ها رانشان می دادند، از عمر نسبتا کوتاه تری بهره مند بودند. 

اولین پروتیین به نام آپولیپوپروتیین ((LPA است که در کبد ساخته شده و تصور می شود در لخته شدن خون نقش دارد.

 سطوح بالای آپولیپوپروتیین می تواند خطر آترواسکلروز، شرایطی که در آن شریان ها با چربی ها مسدود شده و باعث ایجاد بیماری قلبی و سکته می شود را افزایش دهد. 

دومین پروتیین، مولکول چسبنده سلول عروقی1 (VCAM1) است که عمدتاً در سطوح سلول های اندوتلیال، یک لایه تک سلولی پوشاننده رگ های خونی، یافت می شود. این پروتیین انبساط و جمع شدن عروق را کنترل کرده و عملکردش در لخته شدن خون و واکنش سیستم ایمنی قابل مشاهده است. سطوح این پروتیین زمانی افزایش می یابد که بدن سیگنال هایی ارسال کند که نشان دهنده شناسایی عفونت باشد، در این زمان پروتیین مذکور به سلول های ایمنی اجازه می دهد از لایه اندوتلیال عبور کرده و عملیات خود را آغاز کنند. 

محققان معتقدند دارو هایی که برای درمان بیماری ها با کاهش سطوح آپولیپوپروتیین و مولکول چسبنده سلول عروقی1 استفاده می شوند، می توانند مزایای بیشتری در بهبود کیفیت و طول عمر داشته باشند.

دکتر پل تیمرز (Paul Timmers)، محقق ارشد واحد ژنتیک انسانی شورای تحقیقات پزشکی دانشگاه ادینبورگ، اظهار داشت: شناسایی این دو پروتیین کلیدی می تواند به افزایش سال های سالم زندگی کمک کند. دارو هایی که این سطوح پروتیین را در خون ما کاهش می دهند می توانند به افراد عادی اجازه دهند به همان اندازه سالم و طولانی زندگی کنند که افراد خوش شانس با سطوح ژنتیکی پایین پروتیین های LPA و VCAM1 متولد شده اند.

به اعتقاد پروفسور جیم ویلسون (Jim Wilson)، رییس بخش ژنتیک انسانی موسسه آشر دانشگاه ادینبورگ، این مطالعه قدرت ژنتیک مدرن را برای شناسایی دو هدف بالقوه جهت ساخت دارو های آینده برای افزایش طول عمر نشان می دهد.